Inspiratie (3)

Vanmorgen word ik pas wakker om 9.30 uur. Ondanks dit tijdstip voel ik me nog niet helemaal wakker en heb dikke ogen. En toch heb ik wel weer lekker geslapen. Ach, het komt waarschijnlijk door de zon van gister dat ik me nu zo voel. Ik neem een douche en word weer een beetje meer mens. Ik heb zin in vandaag!

Ongeveer een half uurtje later schuif ik - weer buiten in de zon - aan bij de andere ontbijters. Alleen omdat ik zo laat ben, is iedereen al druk in gesprek en voel ik me er vanmorgen niet helemaal bij. Dat is dan een klein nadeel van het delen van je kamer en dus ook de douche.. Marianne was net iets eerder, dus ik ben nu even de laatste bij het ontbijt. Niet erg. Ik geef gewoon m'n volle aandacht maar aan het ontbijt. Kan ik ook in m'n eigen tempo verder wakker worden. En door die aandacht op het ontbijt, eet ik natuurlijk net iets veel... Het is ook allemaal zó lekker! En het verse zelfgebakken brood van Nel valt toch zwaarder dan het eruit ziet. Daardoor moet ik even flink uitbuiken. Ook vandaag nog maar even niet zo heel actief zijn denk ik dan. Nou ja, behalve dan een kleine wandeling vanmiddag misschien. Had ik me gisteren voorgenomen, dus dat wil ik wel gaan doen. Alleen nu nog even niet. Dus.

Na het maken van de lunch pak ik een van de fatboys en ga in de schaduw zitten of eigenlijk meer liggen, want ik heb nu al ruzie met dat ding. En ook met de schaduw want de zon doet niet lekker mee vandaag. Of eigenlijk te veel. En dus pak ik de fatboy maar weer op en verplaats me onder de boom. Ik heb een tijdschriftje gepakt om wat te lezen, maar net als gisteren kan ik niet meer dan 2 regels lezen omdat mijn aandacht steeds weer verplaatst naar de mooie omgeving. Raar? Vervelend? Nee hoor. Ik vind het heerlijk! Dat tijdschrift kan best even wachten. Deze mooie omgeving niet!

Inspiratie - het begint te komen
Ik pak m'n camera erbij en maak wat foto's vanuit de ligstand op de fatboy.

En intussen geniet ik weer enorm van de stilte, de koeiebellen (of is het koeienbellen?) en de rust die deze omgeving uitstraalt.

Ineens krijg ik een ingeving: Dit is wat ik wil! Gewoon weggaan, er even tussenuit, de auto pakken en zien waar ik uit kom.. Komt het door de VIPbus van Dennis of de Vintage Campers van Delian? Beide concepten helpen wel mee met het idee, ook al is wel iets wat al in m'n hoofd zit: ruimte, vrijheid, mobiliteit, avontuur, natuur...

Wat houdt me dan nog tegen?
Nou... even een voorbeeld: Wat doe ik dan met Whoopi? Die ga ik toch echt enorm missen als ik zomaar wegga. Dus die wil ik het liefst mee nemen. Maar ja, dat is niet zo handig in de auto. Hm. Is dan een busje of een camper niet een optie? Ja! Dat lijkt me wel wat. Maar ben ik dan niet enorm egoïstisch om met een kat op reis te gaan? En is het wel een reis? Ik kan dan ook met die bus of wat het dan ook wordt ergens door Nederland reizen en bij vrienden langs gaan of mensen mee vragen? Ideeën genoeg.. Ik zet dus meteen het een en ander meteen in m'n Galaxy Tab!

Maar ja dan is de volgende vraag: wanneer wil ik dit gaan doen? En is het handig om gewoon eerst een paar weken te proberen? Tijdstip zal toch pas eind augustus of september worden. Ik heb half juli t/m half augustus immers weer Bontje te logeren. Nou ja, dat is ook prima toch. Het hoeft niet per sé direct, het kan ook best in etappes. Het eerste idee is er, de uitvoering komt wel.

Op pad
Dan is het ineens 13.30 uur en ik bedenk me dat als ik wat wil wandelen dat toch wel nu moet gaan doen. Dus snel wat van m'n lunch ingepakt, drinken in de heuptas en camera mee! Ik besluit de wandeling richting Rauris te doen, door de bergen. En dan zie ik wel hoe ver ik kom, want ik zie net bij het weggaan op het bord staan dat we om 17.00 uur verwacht worden voor de BBQ. Nou, dan heb ik dus 3 uur, dus dat komt best goed.

Ik loop een stukje en het begint al snel wat te hellen, dus ook nu weer ben ik blij met m'n NW stokken. Op het bordje aan het begin van de wandeling staat een hellingspercentage van 24%... Gelukkig pas over 1km.. Eerst maar even dit eerste stuk. En natuurlijk maak ik onderweg veel foto's. Het is op zich geen bijzondere weg, het eerste stuk loopt langs wat huizen en over asfaltweg. Maar wel langs een riviertje. En dat is wel leuk. Alleen vind ik het leuker als het dan geen asfalt weg zou zijn. Maar ja.

Bosmieren
Ik ben zo bezig met de wandeling dat ik gewoon vergeet te drinken en wat te eten. Dus bij het eerstvolgende bankje ga ik even zitten. Maar dan bedenk ik me dat ik niet zo lekker zit, in de volle zon! Ook denk ik ineens dat het niet zo slim is om op het heetst van de dag te gaan wandelen.. En aan de andere kant, vanmorgen was het ook al warm.

Dus sta ik maar weer op en loop naar de volgende bocht. Dat is in de schaduw en dat zit toch wel veel prettiger. De grote bosmieren zijn intussen ook maar druk in de weer. Soms vraag ik me dan wel eens af, wat doen ze toch allemaal! Maar ook: als ze me maar niet prikken of in m'n boterhamzakje kruipen.

Koppies in de tuin
Dus loop ik maar weer verder omhoog. Aan het eind van de volgende bocht kijk ik ineens uit over het dal en zie in de verte de Berghut liggen. Ook de koppies van de mensen die nog in de tuin zitten. Erg leuk om te zien. Ik maak er een filmpje van. Ook om het geluid en de stilte vast te leggen. Iets wat je op een foto niet terugziet.

Intimidatie

Weer een stukje verder kom ik een stel koeien tegen. Die vinden mij maar raar denk ik. Ik wil ze filmen en ze lopen gewoon met me mee! Eentje is zelfs zo nieuwsgierig dat ie ook vanachter het hutje nog even komt gluren. Het is dat ze achter een hek staan, want op zich komt het best intimiderend over. Tegelijkertijd denk ik, het zijn koeien Suus, geen stieren.. Toch?

Hekken op de bergen, hoe werkt dat ook alweer?
Ik loop weer verder en zie dat het bordje naar de Poseralm me linksaf stuurt. Even ben ik in verwarring. Links af, dat is toch weer naar beneden? Lijkt me sterk, dus ik kijk nog even goed. Dan begrijp ik dat ik echt linksaf moet. De bosjes in! Spannend! En na een korte klim kom ik een hek tegen. Hoe gaat dat ding open...? Ah, gewoon de balk schuiven en weer netjes terugschuiven, want anders gaat het hek open en kunnen de koeien dus ook door dat hek naar buiten. Slim! Je moet 't even weten.

Almgefühl
Waar ik dan terecht kom geeft me meteen een blij gevoel. Ik sta op een berg. Een echte 'Alm'! En via een klein looppaadje loop ik verder omhoog. 2 koeien staan me vanuit de top al aan te staren. En nu sta ik ineens midden tussen de koeien! Deze zijn ook weer erg nieuwsgierig en eentje komt me zelfs achterna. Dit voelt op de een of andere manier veel minder intimiderend dan de eerdere koeien. Dus ik durf het zelfs aan om de snuit te aaien. Lief beest.

Milkakoeien

Ik wil nog wel een stukje verder en kom weer een hek tegen. Ook hier weer een mooi systeem met schuif. Want aan de andere kant van het hek ligt een kleine kudde echte bergkoeien. Met echte bergkoeien bedoel ik dat dit koeien zijn die voor mijn gevoel echt thuishoren op/in de bergen: volledig grijs en met mooie horens. Beetje als milkakoeien, maar dan dus grijs en niet paars. Een hele andere uitstraling dan de andere koeien. Dat zijn dan ook maar 'gewone' roodbonte koeien.

Zelfontspannend

Er staat een bankje en ik kijk zo het hele dal in. Weer zie ik de Berghut liggen. Alleen nu zie ik geen koppies meer in de tuin. Iedereen zal wel of binnen zitten of ook een stukje wandelen denk ik dan. Maar ik zit hier! En film wat en maak wat foto's. Ook met de zelfontspanner. Dat gaat de ene keer beter dan de andere keer. Maar er zitten wel weer wat leuke plaatjes tussen.

En opeens gaat de telefoon
En intussen luister ik ook nog even de voicemail af. Voordat ik op vakantie ging had ik nog een sollicitatie verstuurd en daarvoor is nu een bericht op de voicemail achtergelaten. Het levert nu nog niets op, maar ik maak wel een afspraak om na de vakantie verder contact op te nemen. Best raar, bovenop een berg een gesprek over functie met ook nog eens een bijna lege accu. Nou ja, ik ben in elk geval wel blij met dit telefoontje. En niet alleen door dit telefoontje. Vooral door de omgeving natuurlijk! Maar de combinatie maakt het extra bijzonder.

Afdaling

Om 16.00 uur ga ik dus met een blij gevoel weer naar beneden, richting Berghut. De afdaling gaat natuurlijk een stuk sneller dan omhoog, want ik ben al om 16.45 uur weer in de Berghut. Komt natuurlijk ook doordat ik op de terugweg niet meer zoveel foto's maak. Nou ja, een paar dan.

Door de snelle afdaling ben ik ook mooi op tijd thuis voor de BBQ. In de Berghut klets ik even kort met Marianne en Delian. Ik vertel van het telefoongesprek, bovenop de berg. En Delian vertelt over haar avontuur tijdens de afdaling. Zij was vanmorgen samen met André op pad gegaan en wilde alleen verder. En heeft daarbij weer van alles beleefd. Bv. als provinciaaltje bij de Oostenrijkers in de tuin.. Ik vind het erg grappig en ook wel iets voor Delian. En ze vertelt het ook zo levendig. Alsof je er zelf bij bent. Even later in de tuin raak ik ook nog even gezellig met Elly aan de praat. Ik vertel o.a. over mijn idee over het zomaar op reis gaan. Het idee dat ik vanmorgen onder de boom heb bedacht.

Proefkonijnen
Kort daarna begint de BBQ. Hans vertelt wat hij in de 'aanbieding' heeft en wil graag feedback op alles. Hij heeft een paar nieuwe dingetjes gemaakt en wil graag weten of het zo goed is en of er iets kan worden verbeterd. We zijn hier gewoon proefkonijnen! Eigenlijk alles is lekker, alleen de gehaktballetjes vind ik zelf wat klef en dat zeg ik ook. Wordt gewaardeerd. Ik krijg alleen meteen de vraag terug hoe dat dan beter kan. Heb ik niet direct antwoord op, maar vind het wel leuk om daar over na te denken. Wel grappig dat niet iedereen mijn mening deelt en ook niet iedereen het woord 'klef' gebruikt. Tja, smaken verschillen! Ik vind het zelf ook altijd leuk om niet standaard gerechten voor de BBQ te hebben en vind het dan ook heel leuk om deze gerechtjes te zien en te proeven. Is aan mij wel besteed!

Bord op schoot

Wel merk ik weer dat ik ook vanavond even geen behoefte heb aan de groepsgesprekken. Bovendien zit ik lekker aan de tafel in plaats van op de bank met bord op schoot. Eet gewoon lekkerder. Terwijl ik me wel bedenk dat ik thuis wel altijd met het bord op schoot zit.. Maar ja, dat is thuis. En nu ben ik hier thuis. Intussen is Joost ook aangekomen, een vriend van Hans. Hij blijft maar een paar dagen. Wel weer gezellig, nog een extra gast erbij.

Met Nel op de bank
Dus ik zit weer heerlijk aan de zijlijn te genieten van het eten en van de gesprekken van de anderen. En af en toe laat ik me even horen. Nel schuift ook nog even bij me aan en vraagt me wat ik heb gedaan vandaag. Dus ik vertel over mijn idee van vanmorgen en van mijn wandeling. Fijn om dat dan even te delen.

Klef gedoe
Als er na de BBQ marshmallows worden verbrand haak ik af. Ik vind dat niet lekker. Klef gedoe... Intussen zit ik nog steeds lekker aan de tafel en schrijf alvast wat van m'n dagboek op (lees: tik in op de Galaxy Tab). Hoef ik dat straks in bed niet meer te doen.

Plannen voor morgen
Vanmorgen aan de ontbijttafel was al een en ander besproken over een wandeling aan het eind van het dal. Maar omdat ik daar dus wat laat aanschoof heb ik dat niet helemaal meegekregen. Het wordt ook een lange wandeling. Ene kant wil ik wel mee en als ik dan moe word of even niet meer verder wil kan ik natuurlijk altijd ergens wachten tot ze terugkomen. Andere kant denk ik dat het gewoon beter is om helemaal niet mee te gaan en weer m'n eigen plan te trekken voor die dag.

Morgen vroeg op: Ik heb er zin in
Dennis en Elly gaan morgen vroeg naar een ander dal. Hans vertelt dat daar gieren zijn. Lijkt mij ook wel mooi en ik besluit om met hun mee te gaan. We moeten dan wel vroeg op.. om 6.15 uur moeten we dan vertrekken. Op het vroege tijdstip is blijkbaar de kans het grootst is dat we de gieren zullen zien. Of bergmarmotten.. Nel legt alvast een ontbijtje voor ons klaar, een soort van broodpudding omdat we natuurlijk vertrekken voordat het ontbijt wordt geserveerd.

Ik ben benieuwd! En heb er zin in. Ondanks de eerste twijfel van of ze het wel leuk vinden dat ik mee ga of of ze het niet veel leuker zouden vinden om dat samen te beleven. Maar ze hebben me zelf meegevraagd. Dus. Joost twijfelt nog of hij met ons meegaat, met Andrea de top gaat beklimmen of met de anderen mee de lange wandeling in het andere dal. Hij heeft tenslotte maar 3 dagen en moet dus selectief zijn. Uiteindelijk besluit hij om de wandeling in het andere dal te doen. En dus gaan wij met z'n drietjes op zoek naar de gieren.. Maar nogmaals: Ik heb er zin in! Zouden we trouwens gier-garantie hebben?

Inspiratie (2)

Na een goede nacht in een heerlijk berghutbed word ik wakker rond 8.30 uur. Het ontbijt is normaal gesproken van 8.30-10.00 uur, maar in overleg is het eigenlijk deze hele week vanaf 9.00 of soms zelfs vanaf 9.30 uur.

A room with a view
Ik loop het balkon op en kijk m'n ogen uit: wat een geweldig uitzicht! Groene bergen én een besneeuwde bergtop in de verte! Wat een mooi contrast zo op de grens van winter/voorjaar richting zomerseizoen! En het zonnetje schijnt, dus dat belooft ook al veel moois voor vandaag. En wat een contrast met de dag ervoor: Nel had verteld dat er zaterdagochtend nog een laagje sneeuw was gevallen! En nu is het al bijna 20 graden!

Ontbijt in de tuin
Het ontbijt is vandaag dus vanaf 9.30 uur en staat beneden in de stube klaar. Het is een klein buffet, maar het ziet er werkelijk fantastisch uit. Heerlijke geitenkaas, worst, honing van de buurman en vers zelfgebakken brood. Uiteraard mogen de kaiserbrötchen ook niet ontbreken. Naast dit lekkers is er ook nog keus uit een zachtgekookt, middelhard of hardgekookt eitje. En er staat een flinke bak yoghurt, muesli en veel fruit. Heerlijk allemaal. Ik stapel een bordje vol en ga lekker buiten ontbijten, want de rest zit daar ook al. Het is nu al lekker in het zonnetje!

En tijdens het ontbijt gaat het gesprek eigenlijk gewoon weer verder waar het gisteren is opgehouden. Het voelt goed om hier te zijn en ik luister graag naar wat de anderen te vertellen hebben. Iedereen heeft een mooi verhaal, niet alleen de gasten. Ook Hans en Nel, het voelt eigenlijk niet eens dat zij gastheer en gastvrouw zijn, maar we zijn allemaal 1 familie. Nu al. Mooie dynamiek.

Nieuwe gasten
Vlak na het ontbijt komen ook Dennis en Elly aan. Dennis heeft meegedacht aan het concept van de berghut van Hans en Nel en wilde het nu ook zelf meemaken. Een brok energie komt daarmee binnenwaaien. Wordt vast gezellig. En Elly is wat rustiger dan Dennis en ik merk dat ik wel even aan haar moet wennen. Maar dat is eigenlijk vrij snel over als ze enthousiast begint te vertellen over wat ze doet in het dagelijks leven en wat ze daarmee verder wil. Klinkt interessant, kan het alleen niet navertellen. Dus dat ga ik hier ook niet proberen.

Relaxt dagje in de Berghut
Na het ontbijt maak ik alvast een lunch klaar en besluit lekker een dagje in en bij de berghut te blijven. Vind ik wel lekker na een dag reizen. Een aantal anderen gaat wat wandelen en weer een aantal anderen blijft net als ik ook bij de berghut. Ik merk wel dat de zon toch al goed haar werk doet.. Straks toch maar even smeren..

Inspirerende bezigheden
Intussen maak ik wat foto's van de berghut, de omgeving en natuurlijk ook wat van de kleine beestjes die bij de berghut rondzweven. En ik heb een goed en prettig gesprek met Annette.

's Middags wordt het toch wel warm in de zon en er is niet zoveel schaduw. De parasol biedt wel uitkomst. Zo zit ik de rest van de middag gezellig met Annette op de lounge bank voor de berghut. Heerlijk relaxt en genieten dus.

Chocotoff
Vind het toch altijd wel lekker, zo'n lui eerste dagje op vakantie. En eind van de dag zelfs nog even een beetje doezelen. Met als resultaat: een 'chocotoff'gezichtje... Want ja, de zonnebril is wel nodig in de felle zon. Maar ja, dat ziet er natuurlijk niet uit! Ook hier zijn gelukkig geen beelden van.. Al kan iedereen zich vast wel een voorstelling maken van hoe dat er ongeveer uit moet hebben gezien...

'Mieuw'
Het is vandaag zondag en dat is een van de dagen waarop er in de Berghut geen maaltijd wordt geserveerd. We gaan daarom met z'n allen uit eten naar een restaurantje wat we vanuit de tuin van de berghut zien liggen. Klein stukje wandelen/klimmen.. En dus beginnen we om ca 17.15 uur aan de wandeling. Ik ben nu al blij dat ik m'n Nordic-Walking stokken weer mee heb, net als naar Winterberg met Kerst. Het loopt echt heel prettig en zeker in de bergen is het ook nog een extra houvast. De wandeling is ook leuk, dwars tussen de koeien door en over kleine paadjes. En het grappigste is eigenlijk nog wel de kleine kitten die de hele weg omhoog met ons meeloopt. 'Mieuw...'

Het eten is helaas niet om over naar huis te schrijven, maar de gezelligheid van de groep en de wandeling vooraf en na afloop maakt veel goed.

Tijdens het eten vraagt Marianne naar de klankschalen en wanneer we dat gaan doen. Heb ik eigenlijk nog niet over nagedacht, dus dat overvalt me een klein beetje. Nou ja wel dat 'we' dat niet gaan doen, want het is een individuele sessie. Dus niet voor de hele groep. Ik heb nog geen ervaring met bv een klankreis voor een groep. Anders was dat wel een leuke optie geweest. Maar het onderwerp opent wel weer nieuwe gesprekken hierover. Dus wel weer leuk zo. En onverwacht. Ik vind het ergens ook wel prettig dat iemand anders, in dit geval Marianne, er over is begonnen. Ik wist anders ook even niet zo goed wanneer ik het ter sprake zou brengen. Dus ondanks het gevoel van overvallen worden door de vraag, wel een mooie opening naar nieuwe wegen. Fijn.

We nemen trouwens geen toetje bij het restaurant en gaan bij licht nog naar beneden. De kitten blijft achter bij het jochie van het restaurant. Die zijn zo lief samen!

Cake van Annette
Het beloofde toetje nuttigen we bij de berghut. Annette heeft nl. een cake gemaakt die ze normaliter alleen met Pasen en Kerst maakt. Een succesrecept volgens haar. Nou, dat was het hoor! En zelfs meer! Veel noten en drank.. Prima combinatie.. Nu het recept nog even vragen..

Nieuwe thema's
De rest van de avond zitten we bij het kampvuurtje. Gezellig. Er worden alweer allerlei ideeën geopperd. Zo wordt een dagje naar Salzburg gekoppeld aan een spel met verbondenheid. Het spelelement is dat iedereen afzonderlijk door de stad loopt en dan is het afwachten wie elkaar en op welke plek tegenkomt. Dat zou dan een soort van verbondenheid bevestigen. Nu wil ik op zich best naar Salzburg, maar dan gewoon zonder spelelement. Denk ik nu. Voelt een beetje als verplichting en dat is iets wat ik niet wil als ik een dagje naar Salzburg ga. Aan de andere kant is het misschien wel weer heel erg leuk om het wel te doen. Want: wanneer ben je immers weer met zo'n groep ergens en wordt dit mogelijk? De eerste tegenzin verdwijnt dus eigenlijk ook alweer. En dit is dan weer een van de nieuwe thema's van de week. Zoals er op vrijwel ieder moment van de dag weer een ander thema ook tevoorschijn komt. Alles is leuk en goed. Alles mag er zijn.

Waardering achteraf
Ook komt het principe van 'waardering achteraf' ter sprake; je krijgt iets en je betaalt daarvoor een bedrag waarvan je zelf vindt dat hetgeen je hebt gekregen waard is. Dat vind ik toch nog wel een lastige. Komt denk ik vooral door de onbekendheid ermee en het denken in referentiewaardes; 'wat zou het ongeveer kosten', en moet ik daar dan meer of minder voor geven en vooral: wat vinden ze er van als ik te weinig geef of als ik te veel geef..? Een mooi concept, maar ik moet er nog aan wennen. Zit nog een beetje vast in het 'oude' denkpatroon. En ik denk eerlijk gezegd nog heel veel mensen met mij. Misschien toch eens wat meer in verdiepen. Heb tenslotte Society 3.0 al op de Galaxy Tab staan.. Voor nu meng ik me dan nog maar niet in deze gesprekken. Ik merk dat ik hier nu niet veel meer mee kan dan gewoon lekker alles aanhoren en in me op te nemen door te luister. Ik geniet daarvan!

Net als van het kampvuur, de sterrenhemel. En de radertjes die in m'n hoofd draaien: wat zal ik hier straks mee kunnen? Wanneer zal ik de klankschalen doen? Voor wie en aan hoeveel mensen? Waar: binnen of buiten? En wat heb ik daar dan weer aan? Maar intussen ben ik dus vooral aan het genieten dat ik hier bij mag zijn. Dat ik dit mag meebeleven. Het is eigenlijk onbeschrijfelijk. En toch probeer ik het onder woorden te brengen. Niet alleen voor de lezers. Vooral ook voor mezelf om het steeds weer opnieuw te beleven. En er komen zelfs nog meer dagen in deze bijzondere week! En op deze bijzondere plek!

Slaap lekker
Daarom ga ik na deze eerste volledige dag in de Berghut lekker op tijd slapen. Dit keer iets eerder dan gisteren: ca. 0.00 uur. Slaap lekker!

Inspiratie

Via twitter zag ik een interessante tweet voorbij komen van @deberghut: maak kans op een week vakantie in De Berghut! Ik hoefde alleen maar de tweet te retweeten. Da's makkelijk! Dus zo gezegd zo gedaan. Helaas was niet ik, maar Marieke de winnaar van de retweet actie.

Maar tot mijn verbazing was @deberghut zo enthousiast over het aantal reacties dat ze meer mensen een kans wilden geven op deze vakantieweek. In ruil voor een tegenprestatie bijvoorbeeld. Zij hadden een wensenlijstje opgesteld en als je daar iets in kon vinden waarmee je Hans en Nel kon helpen, was je welkom.

Het is een zeer uitgebreid en uiteenlopende wensenlijst, alleen stond er niet direct iets bij waar ik me in kon vinden. Dus heb ik zelf iets bedacht: "Ik wil wel graag komen en in ruil daarvoor een aantal klankmassages geven. Daarmee kan ik zelf meer ervaring opdoen én tegelijkertijd de andere gasten ook een plezier doen."
Dit idee werd enthousiast ontvangen, dus: ik mocht ook komen! Gaaf!

Spannend
Wel spannend ook, want welke gasten komen er nog meer? Kan ik m'n klankmassages doen? En wat gaan de andere gasten doen? Het belooft een inspiratieweek te worden met berg en dal gids André Meiresonne. Ik ken hem niet, maar als ik zijn weblog bekijk zie ik wel een raakvlak: rust, vrijheid, natuur, schrijven en fotografie.

Wil je nog komen?
Ongeveer 2 weken voor vertrek krijg ik van Nel een mail met de vraag of ik nog steeds wil komen. Het boekingsformulier en meer informatie is alvast bijgevoegd. En de vraag of ik met eigen vervoer kom en of ik evt. bereid ben om iemand mee te nemen. Natuurlijk wil ik nog steeds komen! En iemand meenemen in de auto is geen probleem. Ik had al besloten om zelf met de auto te gaan omdat Nel had al eerder gemaild dat de Berghut goed bereikbaar is en je niet echt de bergen in hoeft. Dus ik was snel overtuigd. De trein zou een goed alternatief zijn, maar met een eigen auto ben je toch wat flexibeler en kun je ter plekke ook nog een keer iets ondernemen. En in mijn auto kunnen, rekening houdend met alle bagage, inclusief die van mijn bijrijders, max. 2 personen meerijden. Is ten eerste gezelliger, want dan hoef ik niet het hele stuk alleen te rijden. En ten tweede scheelt het ook in de kosten als je die met elkaar kunt delen.

Eerste hobbel
Nel mailt me daarop dat ene Marianne en ene Delian wel met me willen meerijden. Dus per mail zijn de afspraken gemaakt en op zaterdag 28 mei om ca. 7.45 uur staan beide dames bij mij in Amersfoort. De eerste spannende hobbel is genomen: met 2 onbekenden in mijn auto! We stoppen mijn auto vol en dan is zo'n deelbare achterbank toch heel handig!

De inspiratiereis is begonnen
Om ongeveer 8.30 uur vertrekken we uit Amersfoort. Ik heb een navigatie ingesteld, een gratis kaart van de ANWB van Oostenrijk waar Rauris op staat en Marianne heeft een uitgebreide kaart van Duitsland, waar Salzburg nog net opstaat en voor de laatste kilometers een paar printjes van Googlemaps mee. Kortom: Rauris, here we come!

De reis naar berghut loopt voorspoedig en gevoelsmatig ook best snel, al doen we er wel bijna 12 uur over... M'n Fordje rijdt lekker en met Marianne wissel ik het rijden af. Ook dit is voor mij weer een beetje spannend. Het is nl. voor het eerst dat ik met deze auto zo'n eind en in het buitenland rijd.

Gelukkig heb ik twee gezellige meiden mee. De cd's die ik had uitgezocht vallen ook goed in de smaak en ik heb zelf ook weer een paar pareltjes herontdekt. Tja, als je normaliter ook alleen maar mp3 luistert vergeet je soms welke leuke cd's je in huis hebt. Er wordt lekker meegezongen dus de sfeer zit er goed in. Daarnaast blijft ook het ouderwets kentekenplatenlezen en letten op en het becommentariëren van het rijgedrag van andere automobilisten een leuke bezigheid tijdens een reis. En meteen ook een inspiratiebron voor veel lol onderweg. Dat belooft wat voor de rest van de week!

Kaartlezen, hoe moet dat ook alweer?
Alleen kaartlezen is op sommige momenten nog wel ff lastig, want de tomtom komt niet geloofwaardig over. Hij staat wel aan, maar wordt steevast genegeerd. Ondanks en misschien wel juist vanwege de volhardendheid van de stem die ons steeds weer wil laten omkeren.. Ik vind het wel grappig. Marianne vindt de stem maar irritant. Ook als bijrijder merk ik dat het toch niet meevalt om de route te bepalen met alleen een printje een overzichtskaartje van Googlemaps. Ik kan daarop niet precies zien waar we nu zitten. En kan daardoor niet goed de situatie overzien en richting te bepalen. Ik ben nl. gewend aan een routebeschrijving naast een kaartje in combinatie met een gemarkeerde route op het kaartje.. En ik had me ook niet ingesteld op actief bijrijder zijn.. Meestal rijd ik mee in een auto waarbij de bestuurders en inzittenden wel vertrouwen op die tomtom, waardoor bijrijden gewoon meerijden betekent.. Kaarten zijn dan alleen in noodgeval handig. Nu dus niet.. Kwestie van omschakelen nu..

Ik heb trouwens ook een hekel aan een grote kaart waar je precies op het plekje bent op de vouwlijn naar de achterkant van de kaart... Een printje van de hele route op een A4-tje is voor mij toch het makkelijkst.. Is dit een vorm van verwend zijn? Waarschijnlijk is het gewoon een kwestie van een andere manier van voorbereiding op de reis in combinatie met een andere manier van denken. En ja, dan is 't even lastig communiceren, ook omdat je elkaar toch niet kent en de reis toch wel vermoeiend lijkt te zijn. Kan me ineens goed voorstellen dat dit vroeger best tot heftige discussies kon leiden tijdens vakanties...

De bijrijdert
Met dit alles in mijn gedachten zit ik intussen dus in de bijrijdersstoel met:
- 'Tomtom/Cartrek' die ermee ophoudt..
- Galaxy Tab met de juiste navigatie in beeld, maar die ik zelf nog moet leren lezen (eerste keer dat ik die gebruik...)
- De uitgebreide kaart van Duitsland
- 4 voor mij onduidelijke printjes van omgeving van Rauris
- Gratis ANWB kaart
En op de achterbank heeft Delian ook een routekaart via Googlemaps op de iPad...

Ik hoor al voorzichtig een stemmetje roepen: "Hallo Bijrijdert.., Waar zijn wij nou helemaal mee bezig...?" Gelukkig is dit plaatje niet vastgelegd op foto...

Klimmen kan ie heus wel..
Maar ondanks een paar kleine omwegen komen we in de buurt van de Berghut. Het duurde eerst al even voor we eindelijk de echte A61 hadden gevonden. En verder op de route hebben we (onbewust?) een afslag eerder genomen zodat we de werkzaamheden bij Stuttgart hebben omzeild. Daardoor hebben we dus totaal geen files gehad en ook het weer was goed onderweg. Prima combinatie om de vakantie goed te beginnen! Het laatste stuk is alleen nog een aardig stukje klimmen en daar heeft m'n Fordje toch wel wat moeite mee. Maar hij redt 't wel! En wij dus ook!

Gastvrij ontvangen
En om ca 20.00 uur arriveren we bij de Berghut. Er was al 1 gast die net voor ons was gearriveerd: Annette. Zij was met de trein gekomen. We krijgen meteen leuke slofjes met berghut logo en een rondleiding door de Berghut en de kamerindeling. Ik deel m'n kamer met Marianne. Delian en Annette slapen ieder apart in een eigen kamer. Na het installeren van de koffers en het gevecht om wie welk bed neemt, gaan we naar de Stube waar het avondmaaltje klaar staat. Intussen komt ook André binnen. Hij had blijkbaar een trein later dan Annette. Na het eten, een heerlijke maar ondefinieerbare soep en een soort van Oostenrijkse tapas, krijgen we van Hans en Nel een leuke presentatie van en over de Berghut. Marieke en Jan zijn inmiddels ook gearriveerd, dus we zijn compleet voor nu. In de loop van de week zullen nog meer gasten aanschuiven, maar vanavond zitten we met dit groepje al gezellig aan de wijn of aan het bier.

Inspiratierondje
Omdat de mail van André aan Nel de aanleiding was voor deze week bijt hij het spits af voor een soort van kennismakingsrondje. Door de openheid en kwetsbare opstelling van André komt iedereen eigenlijk een soort van los en ontaardt de kennismaking gaandeweg in best diepgaande en persoonlijke gesprekken en verhalen. Best heftig voor sommigen, maar juist ook heel mooi. En volgens mij ook een hele mooie stap voor deze eerste avond om weer de rest van de week mee verder te gaan. Het maakt gesprekken ook makkelijker. Je gaat meteen de inhoud in en blijft niet alleen maar oppervlakkig. Voor zover je het zelf toelaat en de behoefte daaraan hebt natuurlijk.

Centrale vraag is eigenlijk: wanneer is de week voor jou geslaagd? Er komen veel mooie verhalen en verwachtingen van de week naar voren. Van de gasten, maar ook van Erica, die 3 weken het ontbijt in de berghut verzorgt. En van Andrea, die zelf ook ambitie heeft om een pension in Oostenrijk met haar man op te zetten. Zij helpt Hans en Nel de komende 6 weken. En ook ik moet er aan geloven: Mijn week is geslaagd als ik tijdens deze week veel ideeën opdoe in navolging op mijn traject van personal branding, veel ideeën kan geven. Ideeën die niet alleen bij deze week horen, maar waarmee ik vooral ook ná deze week mee uit de voeten kan. Eigenlijk heb ik geen verwachtingen, heb wel een aantal mensen vooraf gescreend op de diverse social media en daarin wel diverse overeenkomst in interesses gevonden. Dus ik laat me verder verrassen door wat er komen gaat.' En eigenlijk is dat wel de strekking van wat iedereen wil. Een mooie week hebben met en voor elkaar. De inspiratieweek is begonnen! En door deze eerste avond is eigenlijk de toon gezet voor de rest van de week: alles is mogelijk, alles kan en alles mag worden gezegd en gevraagd. En de week kent eigenlijk nu al geen thema, maar krijgt iedere 5 minuten weer een ander thema! Nu al leuk om te zien wat er gebeurt als je een kleine groep onbekende mensen met soortgelijke interesses en verwachtingen bij elkaar zet!

Veelbelovend
Dus ondanks een lange en intensieve dag is het zomaar laat en ga ik pas om 1.00 uur slapen. Nog even mijmerend over de dag en vooruitkijkend naar wat er de rest van de week nog zal komen. En als altijd geldt: niks moet, alles mag en ik heb voor 99% zelf in de hand of het voor mij een mooie tijd wordt! Belooft veel moois. En dit is pas dag 1...

Azië avontuur 6x6x6 op reis - Final Update

De laatste weken heb ik vele vrienden, familieleden, bekenden en minder bekenden bestookt met mails, facebookberichten, hyvesadvertenties, sms en ecards over Azië en 6x6x6opreis. Chantal en ik zaten dus in de finale en in deze laatste week hebben we voor de goede doelen € 505 opgehaald. Dank daarvoor! Het totale bedrag voor de 6 goede doelen staat op dit moment op € 12.802. Dit betekent dus ruim € 2.100 per goed doel!

Gisteravond was in Amsterdam de uitslag van de finale en dus de bekendmaking van de 6 teams die voor de goede doelen op reis mogen. Alle teams moesten weer een filmpje insturen waarin de inspanningen van de inzamelingsweek werd weergegeven. Ons filmpje:

In gezelschap van alle 18 teams en Getaway Travel (6x6x6opreis) is de uitslag tijdens een rondvaart op de Amsterdamse grachten bekendgemaakt. De jury vond bij onze inzending 'Zumba-voor-Sumba' erg creatief en bovendien kregen we het compliment dat wij als team echte social media koninginnen zijn! We hebben samen blijkbaar meer volgers dan 6x6x6opreis op twitter... Hierbij moet ik wel aantekenen dat Chantal hierin verreweg het grootste aandeel heeft ;-). Bovendien waren wij het meest actief op de social media zoals hyves, twitter en facebook voor 6x6x6opreis. Een leuke opsteker als je bedenkt dat dit ook de oorspronkelijke bedoeling van de actie is.

Helaas voor ons vond de vakjury *(vooral uit de filmwereld afkomstig en niet betrokken bij 6x6x6opreis/Getaway Travel) dit niet overtuigend genoeg en heeft dus gekozen voor teams die veel minder aanwezig zijn op de social media, maar wel goed zijn in filmpjes maken.. Op zich natuurlijk prima, het blijft wel jammer. Chantal en ik zijn dan ook erg benieuwd naar de verrichtingen van de teams tijdens de reis in relatie tot gebruik van social media om de thuisblijvers op de hoogte te houden.. We'll see! Ik zal ze in elk geval allemaal blijven volgen! Dus aan alle winnaars: nogmaals van harte, veel succes en vooral: heel veel plezier! Keep us posted...

Voor Azië gaan dan ook niet wij, maar Ruben en Sam voor Hivos aan de slag. Zij mogen vanaf 16 april richting Sumba. En dus gaan zij laten zien wat er op Sumba met het geld van de inzamelingsactie wordt gedaan. Voor ons is het jammer, ik had graag deze reis willen maken en dan ook nog eens op Sumba mee willen meewerken aan het eerste compleet duurzame eiland! Dat mag dus niet zo zijn. Maar ja, als je met een wedstrijd meedoet is er altijd maar 1 winnaar en zijn er altijd meer verliezers.. Ook al deden we niet mee om te verliezen, zeker niet omdat we in de finale zijn gekomen! En dus is het heel erg jammer.

Maar toch was de reis op weg naar deze finale al een heel avontuur op zich en ik vind het in elk geval fijn om te zien dat zoveel mensen in mijn omgeving en die van Chantal ons hebben gesteund in de eerste ronde door massaal op ons te stemmen. En in de tweede ronde geld te doneren aan de goede doelen! Bedankt! Ik weet zeker dat dat goed terecht komt! Want ik ben zelf door deze actie ook meer bewust geworden van wat deze goede doelen allemaal willen bereiken. En de mooie dingen die je als kleine groep mensen voor elkaar kunt krijgen in een relatief klein tijdsbestek. Echt bijzonder. En natuurlijk ook de ervaring van intensief gebruik van de diverse social media, blogs en filmpjes maken. Bovendien heb ik veel leuke en bijzondere mensen mogen leren kennen. Dus ook al gaan wij niet voor Hivos naar Azië, ik ben zelf de laatste weken een enorme ervaring rijker geworden.

Alleen is het nu wel weer even omschakelen. Gelukkig liggen er genoeg nieuwe dingen op me te wachten. Ik ga bijvoorbeeld m'n 'mini-moestuintje' toch maar eens opstarten, m'n klankschaalmassage opleiding komt niet in gevaar en ik kan gewoon naar de 96e verjaardag van mijn Beppe!


Mensen, nogmaals bedankt voor jullie support, op welke manier dan ook!

Suzan Visser

Winnaars per continent:
Afrika - Hidde en Tony
Azië - Ruben en Sam
Noord-Amerika - Maranka en Ruut
Midden-Amerika - Suzanne en Emma
Zuid-Amerika - Joni en Martin
Oceanië - Daphne en Anna

Finale 6x6x6 op reis: Het is nu aan de jury

Wat een week!
Vrijdag 18 maart hebben we bij 6x6x6 op reis de medefinalisten ontmoet en de opdracht voor de finaleweek meegekregen: zamel zoveel mogelijk geld in voor de 6 goede doelen én maak daarvan een filmpje...

Dus. In 1 week acties bedenken, campagne voeren, geld inzamelen, mensen en acties regelen... Dat is haast niet te doen. Gelukkig kregen we van de organisatie nog een dag extra! Maar dan nog... Chantal was vrijdag/zaterdag 'even' op en neer naar Berlijn via #spiritinthesky en ik was met m'n zus een weekendje naar Leuven.. Toch aardig van 6x6x6 op reis dat de filmpjes niet op zondagmiddag 14.00 uur moesten worden ingeleverd...

Nou ja, alle finalisten zitten hier natuurlijk in hetzelfde schuitje, dus we zijn er gewoon voor gegaan!

Ludieke acties, campagne voeren, sporten en ontspannen
We hebben een aantal leuke acties bedacht, zoals Zumba voor Sumba, een meditatie avond en we zijn een dag op stap geweest met een aantal biologisch gekweekte, niet woekerende bamboes...

Helaas hebben deze acties niet in alle gevallen tot donaties geleid. Waarschijnlijk ook doordat er al veel andere acties voor goede doelen lopen of doordat mensen wel makkelijk gratis willen helpen, maar zodra er geld wordt gevraagd dit toch voor veel mensen als grote drempel wordt gezien. Maar we hebben wel veel plezier gehad in de afgelopen weken en het onder de aandacht brengen van de goede doelen.

Ach, we kunnen de tegenvallende resultaten natuurlijk altijd verklaren door de beperkte tijd die we hadden om dit allemaal voor te bereiden ;-)... Wat wel heel erg jammer is, is dat een aantal bedrijven niet kon of wilde sponsoren ivm beperkte informatie en toezeggingen over mate van exposure na sponsoring.. Hier speelde zeker de beperkte tijd van die ene week mee!

Desondanks is er toch geld in de pot gekomen. Want ook kleine donaties van €1,- per goed doel tellen mee! Samen met de donaties door alle volgers van 6x6x6 op reis via de sponsoren, onze inspanningen en die van onze medefinalisten staat de teller van de totale pot nu op meer dan € 10.000,-!!!

Tussenstand
Sinds woensdag is dan ook een teller voor alle donaties per team zichtbaar op de site van 6x6x6opreis - De finalisten. Geeft op zich wel een aardig beeld van wat je zelf ophaalt, maar natuurlijk ook een kijkje in de resultaten van de andere teams! Altijd goed om je tegenstanders in de gaten te blijven houden!

Het is alleen jammer dat het geen realtime teller is. Donaties worden via iDeal of per bank overgeboekt en dat wordt nu eenmaal niet meteen verwerkt. Zo'n teller is dus op zich wel leuk en geeft een beetje beeld van de ingezamelde bedragen, het geeft alleen niet helemaal een realistisch beeld. Maar, het zorgt in elk geval wel weer voor een extra dimensie richting de uitslag op vrijdagavond in Amsterdam. Het blijft spannend!

The 2 minute movie
Maandagavond hebben we ons finalefilmpje ingestuurd. Ook al blijft het lastig om in 2 minuten te laten zien wat je hebt gedaan en daar een geheel van te maken. Ik vind hem in elk geval weer erg geslaagd, want het geeft een leuk beeld van wat we de afgelopen week zo'n beetje hebben uitgespookt.

En natuurlijk kun je zo'n filmpje nóg mooier en nóg beter maken als je meer tijd hebt... Maar als we straks in Azië zitten, hebben we die tijd ook niet... Dan moeten we nl. van alle 6 opdrachten filmpjes maken, bloggen, chatten, mailen, facebook bijhouden, twitteren etc. Oja, en natuurlijk ook nog zorgen dat de opdrachten goed worden uitgevoerd en dat de mensen thuis dan op ons stemmen zodat er voor Hivos veel geld uit de pot wordt binnengesleept!

Afwachten in spanning
Nu is het aan de jury! Alle filmpjes zijn ingediend en weer zitten er hele leuke tussen! De jury krijgt het niet makkelijk de komende dagen... Wij kunnen de rest van de week alleen maar hopen dat ons ingezamelde bedrag eind van vandaag hoog genoeg is. En dat de jury ons filmpje goed genoeg vindt. En de resultaten uit de 1e ronde voldoende zijn. Maar dat horen we dus pas vrijdag...

Wordt onze droom werkelijkheid?
We hebben tot nu toe in elk geval ons best gedaan. En als we straks naar Azië mogen, doen we zelfs daar nog een schepje bovenop! Voor de mensen op Sumba, voor Hivos, maar ook een beetje voor onszelf... Want zo'n avontuur krijg je niet elke dag voor je neus geschoteld. Een avontuur met een duurzaam en toekomstgericht randje. Het is toch een geweldige kans om mee te mogen werken aan het eerste compleet duurzame eiland: Sumba, inonic island.

Het blijft nog even spannend. Want ook de inspanningen van de andere teams zijn goed geweest en alle finalefilmpjes zien er ook allemaal weer leuk uit! Nog even afwachten dus.. Vrijdag 1 april horen we meer!
Ik wens de jury in elk geval heel veel succes!

Duurzame Energie op Sumba
Energie. Voor ons vanzelfsprekend. En beschikbaar. Voor veel mensen op Sumba niet.
Hivos wil daarom de bevolking op Sumba helpen aan toegang tot duurzame energie.

Wij willen Hivos daarmee helpen
Compilatie in woord en beeld: Onze zoektocht naar geld en aandacht voor duurzame energie.
Voor 6x6x6 en Hivos.

Fysieke en Mentale Energie
Sumba? Zumba! Energie door fysieke inspanning: ZumbavoorSumba!
Ook mentale ontspanning levert energie op: Meditatieavond voor 6x6x6!

Bamboe Safari
Toegang tot duurzame energie betekent minder houtkap.
Boomfeestdag? Op bamboe safari met biologische, niet-woekerende bamboe:
Plant een bamboe voor Sumba!

Suzan en Chantal gaan ervoor!

Finale opdracht voor 6x6x6 en Hivos: zamel in 1 week tijd zoveel mogelijk geld in...

Finale bereikt!
Na 4 weken flink lobbyen om stemmen en aandacht voor 6x6x6opreis kwam eindelijk het verlossende mailtje: We zijn door naar de volgende ronde! En we hebben niet één team als tegenstander voor Azië, maar zelfs twee! We zitten in de finale!!

Vrijdagmiddag 12.00 uur werd het officieel bekendgemaakt en om 17.00 uur werden alle finalisten verwacht in Amsterdam. Leuk om nu ook de mensen achter de andere filmpjes te zien! En even van gedachten te wisselen met onze tegenstanders voor Azië, maar ook met teams van de andere continenten. Het was gezellig druk en af en toe zelfs een flink kippenhok!

Kennismaking met Hivos en het project in Azië
We hebben kennisgemaakt met Nicoline van Hivos. Zij vertelde in een korte presentatie meer over Hivos en over het project waar we ons in Azië voor gaan inzetten. Ook werd de bestemming verklapt! Helemaal geweldig en een mooi project! Alleen is het nog even onduidelijk wat we hierover al mogen communiceren.. Vandaar dat het enige wat ik er nu over kan vertellen is dat het een project is voor duurzaamheid en energie, ergens in Indonesië...

Geen gratis stemmen meer, maar veel geld nodig voor dit project
En dat we er nog niet zoveel over kunnen vertellen is jammer, maar vooral onhandig. Want in de finale strijden we per continent met 3 teams om de hoofdprijs: de reis naar ons continent! En om daar te komen hebben we tot zondag 27 maart de tijd om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor Hivos. En deze inzameling bovendien zodanig te registreren dat we van het resultaat zondagmiddag weer een nieuw filmpje kunnen presenteren!

Alleen zonder goede onderbouwing van het doel is het lastig mensen warm te krijgen voor een donatie. Dus, hoe zorg je dan dat mensen daarvoor geld willen geven? Hoe treed je naar buiten, zonder materiaal en voorbeelden? Stap je lukraak op mensen af en vraagt ze om geld? En werkt dat? Ben je dan wel een goede ambassadeur voor Hivos en het project of komt het over alsof je alleen maar voor je eigen vakantie geld ophaalt? Hoe geloofwaardig ben je dan? En moeten we het geld fysiek ophalen of is er een rekening waar het op moet? Hoe kunnen mensen doneren?

Best een flinke en uitdagende puzzel, met hier en daar nog wat ontbrekende puzzelstukjes. Hopelijk ontvangen we dan ook vandaag of morgen de extra info en tips van Nicoline!

Maar gelukkig hebben we in de 1e ronde wel heel veel stemmen binnengehaald, dus zijn er ook veel mensen die ons deze reis gunnen. En het laat ook zien dat onze digitale strategie goed heeft gewerkt. Alleen waren die stemmen toen wel gratis en door 6x6x6opreis te volgen hoefden zij ook al niet in de portemonnee te duiken. Lekker makkelijk! Alleen nu wordt er toch echt om een financiële bijdrage gevraagd. Toch een heel stuk lastiger.

Ook hebben we hier nu echt een hele korte periode voor, dus dat betekent snel denken, snel schakelen en snel uitvoeren. En hopen dat wat we doen ook effectief is! Spannend! Tis ook wel een goed voorproefje voor straks in Azië, dan hebben we zels nóg minder dan een week per opdracht én het maken van filmpjes...

Veel leuke ideeën, maar zijn die haalbaar in 1 week..
Na het horen van de opdracht hebben we wel meteen een aantal leuke ideeën bedacht. Het is dus eigenlijk alleen nog maar een kwestie van uitvoering en regelen... En uiteraard maken we ook weer flink gebruik van alle digitale kanalen zoals mails, facebook, hyves en twitter. Maar ook DM's die overigens vooral bedoeld zijn als een meer persoonlijker benadering dan 'vrije' tweets in de TL.

Helaas worden DM's ook vaak geïnterpreteerd als spam. Tja, het is niet altijd even makkelijk om in 140 tekens iets duidelijk te maken. Bovendien gaat iedereen op zijn/haar eigen manier met de digitale snelweg om, met alle persoonlijke interpretaties die daarbij horen. En dus kan ik best begrijpen dat het vervelend is om een DM te ontvangen waarvan je denkt: "Wat héb ik hier aan?" Zelf krijg ik ook regelmatig DM's die voor mij niet direct relevant zijn, zoals die automatische DM nadat je iemand bent gaan volgen. Persoonlijk zie ik alleen wel een verschil met die automatische DM en de DM die ik eenmalig voor dit doel inzet. Deze heb ik nl. zorgvuldig proberen te formuleren en enkel verstuurd naar mijn followers waarvan ik het idee heb dat zij iets kunnen en willen betekenen voor dit project en die nog niet eerder een toezegging hebben gedaan. Ik heb dus niet lukraak mijn hele lijst met volgers benaderd. En dan nog blijft het altijd lastig om dat vooraf in te schatten.

Maar ik dwaal enigszins af. Dit blog gaat namelijk vooral over het feit dat we in de finale zitten en daarbij dus de geweldige uitdaging hebben gekregen om voor Hivos geld in te zamelen. En niet zozeer over het al dan niet goed in de aarde vallen van de middelen die we daarbij inzetten.

Die middelen die overigens wél heel belangrijk zijn. Want 6x6x6opreis is tenslotte opgezet als een grote social media campagne om naast het inzamelen van veel geld ook veel aandacht op het web te genereren. Maar daarnaast blijft het ook belangrijk om gebruik te maken van persoonlijke benadering. Onze leuke ideeën hebben dan ook vooral betrekking op acties buiten het web. Ik hoop dan ook dat we ondanks de korte termijn deze week wel gelegenheid en medewerking krijgen om die ideeën uit te mogen voeren zoals we het hebben bedacht. En dat dat natuurlijk ook veel geld oplevert voor Hivos.

Maar geld alleen is niet genoeg om naar Azië te mogen vertrekken
Alleen met het inzamelen van het geld zijn we er nog niet. Want ook het filmpje telt weer mee in het eindoordeel van de jury! Dus daarvoor moet ook weer een pakkend scenario worden bedacht, wat goed bij ons past en ook de skills van het monteren moeten weer worden aangescherpt. We hebben gisteren in Amsterdam ook 2 van de 3 juryleden ontmoet. En ik kan je zeggen, we moeten ook voor het filmpje vol aan de bak!

Azië komt steeds dichterbij, maar we kunnen daarbij nog best wel wat hulp gebruiken!
Nu we in de finale zitten is Azië sowieso weer een stapje dichterbij gekomen. Maar we hebben deze week nog heel wat stapjes nodig om er te komen! Wij willen namelijk heel erg graag naar Azië om onder andere ter plekke aan dit duurzaamheidsproject van Hivos mee te werken. En dan laten we jou meteen zien waar jouw donatie terecht komt! Dus help je mee?

We maken voor deze finale een website 6x6x6donatie.nl, waarop straks de info komt over het project en wat je kunt doen om te doneren. Via die site kun je straks ook veilig geld overmaken, via bv. iDeal. Zolang die site nog niet af is, kun je intussen nu wel alvast aangeven of je wil meedoen aan onze inzamelingsactie en wat je dan wilt of kunt doen. Als je bijvoorbeeld een dienst levert of iets verkoopt, kun je daarvan een deel of de gehele opbrengst eenmalig doneren. Of als je iemand kent die een product of dienst levert die we hiervoor kunnen benaderen, of die jij voor ons benadert. Het kan ook hulp zijn in het gezamenlijk fysiek benaderen van donateurs op bijvoorbeeld een nader te bepalen tijdstip en plaats. Echt, álle hulp en bijdragen, in welke vorm dan ook, zijn welkom! Ook als je een idee hebt hoe we dit nóg beter en sneller kunnen aanpakken: laat het ons weten via bv mail, facebook, twitter of sms..

Stemmen werven voor gratis vakantie naar Azië voor het goede doel ondanks ramp in Japan raar?

Nu Japan is getroffen door een vreselijke ramp lijkt het misschien wat ongepast om nu weer stemmen te werven voor de strijd om een gratis vakantie naar Azië te winnen. Op zich is dat inderdaad zo. Alleen gaat het leven ondanks dat er in Japan verschrikkelijk veel mensen nu geraakt zijn door deze catastrofe gaat het leven voor de rest van de wereld wel gewoon door. Met alle onrechtvaardigheden die daarbij horen. En ik vind dat ook daar aandacht voor moet blijven bestaan. En dus ook geld voor beschikbaar moet komen. De inzamelingsactie 6x6x6opreis is daar heel goed mee bezig en ik ben blij dat ik daar een kleine schakel in mag zijn.

Daarom wil ik jullie vragen ook deze week nog flink voor mij te stemmen. We staan namelijk sinds zaterdag jl. bovenaan! Dit betekent dat de kans om echt naar Azië te kunnen steeds groter wordt. De voorsprong is niet groot en pas op 17 maart horen we of we naar de finale door zijn. Samen met 11 andere teams volgt dan nog een opdracht waarna pas bekend wordt welke 6 teams zich daadwerkelijk mogen inzetten voor de 6 goede doelen.

Ik zou het echt fantastisch vinden om daar aan deel te mogen nemen. Wie weet kunnen wij onze geheime missie zelfs inzetten om tijdens onze reis ook iets extra's te betekenen voor Japan!
Daarbij is dus alle hulp welkom!!


Maar niet alleen voor ons is het spannend. Ook voor de goede doelen is het spannend. 6x6x6opreis heeft momenteel ca. 10.000 volgers. Dit betekent dat er nu € 3000,- in de pot zit. Verdeeld over de 6 goede doelen blijft daar natuurlijk niet veel van over. Daarom is het van belang om vandaag nog iedereen in je omgeving te laten weten dat het heel eenvoudig is om 6x6x6opreis te gaan volgen! Alleen daarmee komt er meer geld vanuit de sponsoren voor de goede doelen beschikbaar. En het is zo makkelijk, want doneren is hier immers nog steeds gratis! Dus, wat houdt je nog tegen?

Daarom: ga naar http://bit.ly/6x6x6, geef je stem via de rode knop, volg direct daarna 6x6x6opreis via de blauwe knop én stuur door!

Alvast bedankt!