Maar tot mijn verbazing was @deberghut zo enthousiast over het aantal reacties dat ze meer mensen een kans wilden geven op deze vakantieweek. In ruil voor een tegenprestatie bijvoorbeeld. Zij hadden een wensenlijstje opgesteld en als je daar iets in kon vinden waarmee je Hans en Nel kon helpen, was je welkom.
Het is een zeer uitgebreid en uiteenlopende wensenlijst, alleen stond er niet direct iets bij waar ik me in kon vinden. Dus heb ik zelf iets bedacht: "Ik wil wel graag komen en in ruil daarvoor een aantal klankmassages geven. Daarmee kan ik zelf meer ervaring opdoen én tegelijkertijd de andere gasten ook een plezier doen."
Dit idee werd enthousiast ontvangen, dus: ik mocht ook komen! Gaaf!
Spannend
Wel spannend ook, want welke gasten komen er nog meer? Kan ik m'n klankmassages doen? En wat gaan de andere gasten doen? Het belooft een inspiratieweek te worden met berg en dal gids André Meiresonne. Ik ken hem niet, maar als ik zijn weblog bekijk zie ik wel een raakvlak: rust, vrijheid, natuur, schrijven en fotografie.
Wil je nog komen?
Ongeveer 2 weken voor vertrek krijg ik van Nel een mail met de vraag of ik nog steeds wil komen. Het boekingsformulier en meer informatie is alvast bijgevoegd. En de vraag of ik met eigen vervoer kom en of ik evt. bereid ben om iemand mee te nemen. Natuurlijk wil ik nog steeds komen! En iemand meenemen in de auto is geen probleem. Ik had al besloten om zelf met de auto te gaan omdat Nel had al eerder gemaild dat de Berghut goed bereikbaar is en je niet echt de bergen in hoeft. Dus ik was snel overtuigd. De trein zou een goed alternatief zijn, maar met een eigen auto ben je toch wat flexibeler en kun je ter plekke ook nog een keer iets ondernemen. En in mijn auto kunnen, rekening houdend met alle bagage, inclusief die van mijn bijrijders, max. 2 personen meerijden. Is ten eerste gezelliger, want dan hoef ik niet het hele stuk alleen te rijden. En ten tweede scheelt het ook in de kosten als je die met elkaar kunt delen.
Eerste hobbel
Nel mailt me daarop dat ene Marianne en ene Delian wel met me willen meerijden. Dus per mail zijn de afspraken gemaakt en op zaterdag 28 mei om ca. 7.45 uur staan beide dames bij mij in Amersfoort. De eerste spannende hobbel is genomen: met 2 onbekenden in mijn auto! We stoppen mijn auto vol en dan is zo'n deelbare achterbank toch heel handig!
De inspiratiereis is begonnen
Om ongeveer 8.30 uur vertrekken we uit Amersfoort. Ik heb een navigatie ingesteld, een gratis kaart van de ANWB van Oostenrijk waar Rauris op staat en Marianne heeft een uitgebreide kaart van Duitsland, waar Salzburg nog net opstaat en voor de laatste kilometers een paar printjes van Googlemaps mee. Kortom: Rauris, here we come!
De reis naar berghut loopt voorspoedig en gevoelsmatig ook best snel, al doen we er wel bijna 12 uur over... M'n Fordje rijdt lekker en met Marianne wissel ik het rijden af. Ook dit is voor mij weer een beetje spannend. Het is nl. voor het eerst dat ik met deze auto zo'n eind en in het buitenland rijd.
Gelukkig heb ik twee gezellige meiden mee. De cd's die ik had uitgezocht vallen ook goed in de smaak en ik heb zelf ook weer een paar pareltjes herontdekt. Tja, als je normaliter ook alleen maar mp3 luistert vergeet je soms welke leuke cd's je in huis hebt. Er wordt lekker meegezongen dus de sfeer zit er goed in. Daarnaast blijft ook het ouderwets kentekenplatenlezen en letten op en het becommentariëren van het rijgedrag van andere automobilisten een leuke bezigheid tijdens een reis. En meteen ook een inspiratiebron voor veel lol onderweg. Dat belooft wat voor de rest van de week!
Kaartlezen, hoe moet dat ook alweer?
Alleen kaartlezen is op sommige momenten nog wel ff lastig, want de tomtom komt niet geloofwaardig over. Hij staat wel aan, maar wordt steevast genegeerd. Ondanks en misschien wel juist vanwege de volhardendheid van de stem die ons steeds weer wil laten omkeren.. Ik vind het wel grappig. Marianne vindt de stem maar irritant. Ook als bijrijder merk ik dat het toch niet meevalt om de route te bepalen met alleen een printje een overzichtskaartje van Googlemaps. Ik kan daarop niet precies zien waar we nu zitten. En kan daardoor niet goed de situatie overzien en richting te bepalen. Ik ben nl. gewend aan een routebeschrijving naast een kaartje in combinatie met een gemarkeerde route op het kaartje.. En ik had me ook niet ingesteld op actief bijrijder zijn.. Meestal rijd ik mee in een auto waarbij de bestuurders en inzittenden wel vertrouwen op die tomtom, waardoor bijrijden gewoon meerijden betekent.. Kaarten zijn dan alleen in noodgeval handig. Nu dus niet.. Kwestie van omschakelen nu..
Ik heb trouwens ook een hekel aan een grote kaart waar je precies op het plekje bent op de vouwlijn naar de achterkant van de kaart... Een printje van de hele route op een A4-tje is voor mij toch het makkelijkst.. Is dit een vorm van verwend zijn? Waarschijnlijk is het gewoon een kwestie van een andere manier van voorbereiding op de reis in combinatie met een andere manier van denken. En ja, dan is 't even lastig communiceren, ook omdat je elkaar toch niet kent en de reis toch wel vermoeiend lijkt te zijn. Kan me ineens goed voorstellen dat dit vroeger best tot heftige discussies kon leiden tijdens vakanties...
De bijrijdert
Met dit alles in mijn gedachten zit ik intussen dus in de bijrijdersstoel met:
- 'Tomtom/Cartrek' die ermee ophoudt..
- Galaxy Tab met de juiste navigatie in beeld, maar die ik zelf nog moet leren lezen (eerste keer dat ik die gebruik...)
- De uitgebreide kaart van Duitsland
- 4 voor mij onduidelijke printjes van omgeving van Rauris
- Gratis ANWB kaart
En op de achterbank heeft Delian ook een routekaart via Googlemaps op de iPad...
Ik hoor al voorzichtig een stemmetje roepen: "Hallo Bijrijdert.., Waar zijn wij nou helemaal mee bezig...?" Gelukkig is dit plaatje niet vastgelegd op foto...
Klimmen kan ie heus wel..
Maar ondanks een paar kleine omwegen komen we in de buurt van de Berghut. Het duurde eerst al even voor we eindelijk de echte A61 hadden gevonden. En verder op de route hebben we (onbewust?) een afslag eerder genomen zodat we de werkzaamheden bij Stuttgart hebben omzeild. Daardoor hebben we dus totaal geen files gehad en ook het weer was goed onderweg. Prima combinatie om de vakantie goed te beginnen! Het laatste stuk is alleen nog een aardig stukje klimmen en daar heeft m'n Fordje toch wel wat moeite mee. Maar hij redt 't wel! En wij dus ook!
Gastvrij ontvangen
En om ca 20.00 uur arriveren we bij de Berghut. Er was al 1 gast die net voor ons was gearriveerd: Annette. Zij was met de trein gekomen. We krijgen meteen leuke slofjes met berghut logo en een rondleiding door de Berghut en de kamerindeling. Ik deel m'n kamer met Marianne. Delian en Annette slapen ieder apart in een eigen kamer. Na het installeren van de koffers en het gevecht om wie welk bed neemt, gaan we naar de Stube waar het avondmaaltje klaar staat. Intussen komt ook André binnen. Hij had blijkbaar een trein later dan Annette. Na het eten, een heerlijke maar ondefinieerbare soep en een soort van Oostenrijkse tapas, krijgen we van Hans en Nel een leuke presentatie van en over de Berghut. Marieke en Jan zijn inmiddels ook gearriveerd, dus we zijn compleet voor nu. In de loop van de week zullen nog meer gasten aanschuiven, maar vanavond zitten we met dit groepje al gezellig aan de wijn of aan het bier.
Inspiratierondje
Omdat de mail van André aan Nel de aanleiding was voor deze week bijt hij het spits af voor een soort van kennismakingsrondje. Door de openheid en kwetsbare opstelling van André komt iedereen eigenlijk een soort van los en ontaardt de kennismaking gaandeweg in best diepgaande en persoonlijke gesprekken en verhalen. Best heftig voor sommigen, maar juist ook heel mooi. En volgens mij ook een hele mooie stap voor deze eerste avond om weer de rest van de week mee verder te gaan. Het maakt gesprekken ook makkelijker. Je gaat meteen de inhoud in en blijft niet alleen maar oppervlakkig. Voor zover je het zelf toelaat en de behoefte daaraan hebt natuurlijk.
Centrale vraag is eigenlijk: wanneer is de week voor jou geslaagd? Er komen veel mooie verhalen en verwachtingen van de week naar voren. Van de gasten, maar ook van Erica, die 3 weken het ontbijt in de berghut verzorgt. En van Andrea, die zelf ook ambitie heeft om een pension in Oostenrijk met haar man op te zetten. Zij helpt Hans en Nel de komende 6 weken. En ook ik moet er aan geloven: Mijn week is geslaagd als ik tijdens deze week veel ideeën opdoe in navolging op mijn traject van personal branding, veel ideeën kan geven. Ideeën die niet alleen bij deze week horen, maar waarmee ik vooral ook ná deze week mee uit de voeten kan. Eigenlijk heb ik geen verwachtingen, heb wel een aantal mensen vooraf gescreend op de diverse social media en daarin wel diverse overeenkomst in interesses gevonden. Dus ik laat me verder verrassen door wat er komen gaat.' En eigenlijk is dat wel de strekking van wat iedereen wil. Een mooie week hebben met en voor elkaar. De inspiratieweek is begonnen! En door deze eerste avond is eigenlijk de toon gezet voor de rest van de week: alles is mogelijk, alles kan en alles mag worden gezegd en gevraagd. En de week kent eigenlijk nu al geen thema, maar krijgt iedere 5 minuten weer een ander thema! Nu al leuk om te zien wat er gebeurt als je een kleine groep onbekende mensen met soortgelijke interesses en verwachtingen bij elkaar zet!
Veelbelovend
Dus ondanks een lange en intensieve dag is het zomaar laat en ga ik pas om 1.00 uur slapen. Nog even mijmerend over de dag en vooruitkijkend naar wat er de rest van de week nog zal komen. En als altijd geldt: niks moet, alles mag en ik heb voor 99% zelf in de hand of het voor mij een mooie tijd wordt! Belooft veel moois. En dit is pas dag 1...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten