Inspiratie (3)

Vanmorgen word ik pas wakker om 9.30 uur. Ondanks dit tijdstip voel ik me nog niet helemaal wakker en heb dikke ogen. En toch heb ik wel weer lekker geslapen. Ach, het komt waarschijnlijk door de zon van gister dat ik me nu zo voel. Ik neem een douche en word weer een beetje meer mens. Ik heb zin in vandaag!

Ongeveer een half uurtje later schuif ik - weer buiten in de zon - aan bij de andere ontbijters. Alleen omdat ik zo laat ben, is iedereen al druk in gesprek en voel ik me er vanmorgen niet helemaal bij. Dat is dan een klein nadeel van het delen van je kamer en dus ook de douche.. Marianne was net iets eerder, dus ik ben nu even de laatste bij het ontbijt. Niet erg. Ik geef gewoon m'n volle aandacht maar aan het ontbijt. Kan ik ook in m'n eigen tempo verder wakker worden. En door die aandacht op het ontbijt, eet ik natuurlijk net iets veel... Het is ook allemaal zó lekker! En het verse zelfgebakken brood van Nel valt toch zwaarder dan het eruit ziet. Daardoor moet ik even flink uitbuiken. Ook vandaag nog maar even niet zo heel actief zijn denk ik dan. Nou ja, behalve dan een kleine wandeling vanmiddag misschien. Had ik me gisteren voorgenomen, dus dat wil ik wel gaan doen. Alleen nu nog even niet. Dus.

Na het maken van de lunch pak ik een van de fatboys en ga in de schaduw zitten of eigenlijk meer liggen, want ik heb nu al ruzie met dat ding. En ook met de schaduw want de zon doet niet lekker mee vandaag. Of eigenlijk te veel. En dus pak ik de fatboy maar weer op en verplaats me onder de boom. Ik heb een tijdschriftje gepakt om wat te lezen, maar net als gisteren kan ik niet meer dan 2 regels lezen omdat mijn aandacht steeds weer verplaatst naar de mooie omgeving. Raar? Vervelend? Nee hoor. Ik vind het heerlijk! Dat tijdschrift kan best even wachten. Deze mooie omgeving niet!

Inspiratie - het begint te komen
Ik pak m'n camera erbij en maak wat foto's vanuit de ligstand op de fatboy.

En intussen geniet ik weer enorm van de stilte, de koeiebellen (of is het koeienbellen?) en de rust die deze omgeving uitstraalt.

Ineens krijg ik een ingeving: Dit is wat ik wil! Gewoon weggaan, er even tussenuit, de auto pakken en zien waar ik uit kom.. Komt het door de VIPbus van Dennis of de Vintage Campers van Delian? Beide concepten helpen wel mee met het idee, ook al is wel iets wat al in m'n hoofd zit: ruimte, vrijheid, mobiliteit, avontuur, natuur...

Wat houdt me dan nog tegen?
Nou... even een voorbeeld: Wat doe ik dan met Whoopi? Die ga ik toch echt enorm missen als ik zomaar wegga. Dus die wil ik het liefst mee nemen. Maar ja, dat is niet zo handig in de auto. Hm. Is dan een busje of een camper niet een optie? Ja! Dat lijkt me wel wat. Maar ben ik dan niet enorm egoïstisch om met een kat op reis te gaan? En is het wel een reis? Ik kan dan ook met die bus of wat het dan ook wordt ergens door Nederland reizen en bij vrienden langs gaan of mensen mee vragen? Ideeën genoeg.. Ik zet dus meteen het een en ander meteen in m'n Galaxy Tab!

Maar ja dan is de volgende vraag: wanneer wil ik dit gaan doen? En is het handig om gewoon eerst een paar weken te proberen? Tijdstip zal toch pas eind augustus of september worden. Ik heb half juli t/m half augustus immers weer Bontje te logeren. Nou ja, dat is ook prima toch. Het hoeft niet per sé direct, het kan ook best in etappes. Het eerste idee is er, de uitvoering komt wel.

Op pad
Dan is het ineens 13.30 uur en ik bedenk me dat als ik wat wil wandelen dat toch wel nu moet gaan doen. Dus snel wat van m'n lunch ingepakt, drinken in de heuptas en camera mee! Ik besluit de wandeling richting Rauris te doen, door de bergen. En dan zie ik wel hoe ver ik kom, want ik zie net bij het weggaan op het bord staan dat we om 17.00 uur verwacht worden voor de BBQ. Nou, dan heb ik dus 3 uur, dus dat komt best goed.

Ik loop een stukje en het begint al snel wat te hellen, dus ook nu weer ben ik blij met m'n NW stokken. Op het bordje aan het begin van de wandeling staat een hellingspercentage van 24%... Gelukkig pas over 1km.. Eerst maar even dit eerste stuk. En natuurlijk maak ik onderweg veel foto's. Het is op zich geen bijzondere weg, het eerste stuk loopt langs wat huizen en over asfaltweg. Maar wel langs een riviertje. En dat is wel leuk. Alleen vind ik het leuker als het dan geen asfalt weg zou zijn. Maar ja.

Bosmieren
Ik ben zo bezig met de wandeling dat ik gewoon vergeet te drinken en wat te eten. Dus bij het eerstvolgende bankje ga ik even zitten. Maar dan bedenk ik me dat ik niet zo lekker zit, in de volle zon! Ook denk ik ineens dat het niet zo slim is om op het heetst van de dag te gaan wandelen.. En aan de andere kant, vanmorgen was het ook al warm.

Dus sta ik maar weer op en loop naar de volgende bocht. Dat is in de schaduw en dat zit toch wel veel prettiger. De grote bosmieren zijn intussen ook maar druk in de weer. Soms vraag ik me dan wel eens af, wat doen ze toch allemaal! Maar ook: als ze me maar niet prikken of in m'n boterhamzakje kruipen.

Koppies in de tuin
Dus loop ik maar weer verder omhoog. Aan het eind van de volgende bocht kijk ik ineens uit over het dal en zie in de verte de Berghut liggen. Ook de koppies van de mensen die nog in de tuin zitten. Erg leuk om te zien. Ik maak er een filmpje van. Ook om het geluid en de stilte vast te leggen. Iets wat je op een foto niet terugziet.

Intimidatie

Weer een stukje verder kom ik een stel koeien tegen. Die vinden mij maar raar denk ik. Ik wil ze filmen en ze lopen gewoon met me mee! Eentje is zelfs zo nieuwsgierig dat ie ook vanachter het hutje nog even komt gluren. Het is dat ze achter een hek staan, want op zich komt het best intimiderend over. Tegelijkertijd denk ik, het zijn koeien Suus, geen stieren.. Toch?

Hekken op de bergen, hoe werkt dat ook alweer?
Ik loop weer verder en zie dat het bordje naar de Poseralm me linksaf stuurt. Even ben ik in verwarring. Links af, dat is toch weer naar beneden? Lijkt me sterk, dus ik kijk nog even goed. Dan begrijp ik dat ik echt linksaf moet. De bosjes in! Spannend! En na een korte klim kom ik een hek tegen. Hoe gaat dat ding open...? Ah, gewoon de balk schuiven en weer netjes terugschuiven, want anders gaat het hek open en kunnen de koeien dus ook door dat hek naar buiten. Slim! Je moet 't even weten.

Almgefühl
Waar ik dan terecht kom geeft me meteen een blij gevoel. Ik sta op een berg. Een echte 'Alm'! En via een klein looppaadje loop ik verder omhoog. 2 koeien staan me vanuit de top al aan te staren. En nu sta ik ineens midden tussen de koeien! Deze zijn ook weer erg nieuwsgierig en eentje komt me zelfs achterna. Dit voelt op de een of andere manier veel minder intimiderend dan de eerdere koeien. Dus ik durf het zelfs aan om de snuit te aaien. Lief beest.

Milkakoeien

Ik wil nog wel een stukje verder en kom weer een hek tegen. Ook hier weer een mooi systeem met schuif. Want aan de andere kant van het hek ligt een kleine kudde echte bergkoeien. Met echte bergkoeien bedoel ik dat dit koeien zijn die voor mijn gevoel echt thuishoren op/in de bergen: volledig grijs en met mooie horens. Beetje als milkakoeien, maar dan dus grijs en niet paars. Een hele andere uitstraling dan de andere koeien. Dat zijn dan ook maar 'gewone' roodbonte koeien.

Zelfontspannend

Er staat een bankje en ik kijk zo het hele dal in. Weer zie ik de Berghut liggen. Alleen nu zie ik geen koppies meer in de tuin. Iedereen zal wel of binnen zitten of ook een stukje wandelen denk ik dan. Maar ik zit hier! En film wat en maak wat foto's. Ook met de zelfontspanner. Dat gaat de ene keer beter dan de andere keer. Maar er zitten wel weer wat leuke plaatjes tussen.

En opeens gaat de telefoon
En intussen luister ik ook nog even de voicemail af. Voordat ik op vakantie ging had ik nog een sollicitatie verstuurd en daarvoor is nu een bericht op de voicemail achtergelaten. Het levert nu nog niets op, maar ik maak wel een afspraak om na de vakantie verder contact op te nemen. Best raar, bovenop een berg een gesprek over functie met ook nog eens een bijna lege accu. Nou ja, ik ben in elk geval wel blij met dit telefoontje. En niet alleen door dit telefoontje. Vooral door de omgeving natuurlijk! Maar de combinatie maakt het extra bijzonder.

Afdaling

Om 16.00 uur ga ik dus met een blij gevoel weer naar beneden, richting Berghut. De afdaling gaat natuurlijk een stuk sneller dan omhoog, want ik ben al om 16.45 uur weer in de Berghut. Komt natuurlijk ook doordat ik op de terugweg niet meer zoveel foto's maak. Nou ja, een paar dan.

Door de snelle afdaling ben ik ook mooi op tijd thuis voor de BBQ. In de Berghut klets ik even kort met Marianne en Delian. Ik vertel van het telefoongesprek, bovenop de berg. En Delian vertelt over haar avontuur tijdens de afdaling. Zij was vanmorgen samen met André op pad gegaan en wilde alleen verder. En heeft daarbij weer van alles beleefd. Bv. als provinciaaltje bij de Oostenrijkers in de tuin.. Ik vind het erg grappig en ook wel iets voor Delian. En ze vertelt het ook zo levendig. Alsof je er zelf bij bent. Even later in de tuin raak ik ook nog even gezellig met Elly aan de praat. Ik vertel o.a. over mijn idee over het zomaar op reis gaan. Het idee dat ik vanmorgen onder de boom heb bedacht.

Proefkonijnen
Kort daarna begint de BBQ. Hans vertelt wat hij in de 'aanbieding' heeft en wil graag feedback op alles. Hij heeft een paar nieuwe dingetjes gemaakt en wil graag weten of het zo goed is en of er iets kan worden verbeterd. We zijn hier gewoon proefkonijnen! Eigenlijk alles is lekker, alleen de gehaktballetjes vind ik zelf wat klef en dat zeg ik ook. Wordt gewaardeerd. Ik krijg alleen meteen de vraag terug hoe dat dan beter kan. Heb ik niet direct antwoord op, maar vind het wel leuk om daar over na te denken. Wel grappig dat niet iedereen mijn mening deelt en ook niet iedereen het woord 'klef' gebruikt. Tja, smaken verschillen! Ik vind het zelf ook altijd leuk om niet standaard gerechten voor de BBQ te hebben en vind het dan ook heel leuk om deze gerechtjes te zien en te proeven. Is aan mij wel besteed!

Bord op schoot

Wel merk ik weer dat ik ook vanavond even geen behoefte heb aan de groepsgesprekken. Bovendien zit ik lekker aan de tafel in plaats van op de bank met bord op schoot. Eet gewoon lekkerder. Terwijl ik me wel bedenk dat ik thuis wel altijd met het bord op schoot zit.. Maar ja, dat is thuis. En nu ben ik hier thuis. Intussen is Joost ook aangekomen, een vriend van Hans. Hij blijft maar een paar dagen. Wel weer gezellig, nog een extra gast erbij.

Met Nel op de bank
Dus ik zit weer heerlijk aan de zijlijn te genieten van het eten en van de gesprekken van de anderen. En af en toe laat ik me even horen. Nel schuift ook nog even bij me aan en vraagt me wat ik heb gedaan vandaag. Dus ik vertel over mijn idee van vanmorgen en van mijn wandeling. Fijn om dat dan even te delen.

Klef gedoe
Als er na de BBQ marshmallows worden verbrand haak ik af. Ik vind dat niet lekker. Klef gedoe... Intussen zit ik nog steeds lekker aan de tafel en schrijf alvast wat van m'n dagboek op (lees: tik in op de Galaxy Tab). Hoef ik dat straks in bed niet meer te doen.

Plannen voor morgen
Vanmorgen aan de ontbijttafel was al een en ander besproken over een wandeling aan het eind van het dal. Maar omdat ik daar dus wat laat aanschoof heb ik dat niet helemaal meegekregen. Het wordt ook een lange wandeling. Ene kant wil ik wel mee en als ik dan moe word of even niet meer verder wil kan ik natuurlijk altijd ergens wachten tot ze terugkomen. Andere kant denk ik dat het gewoon beter is om helemaal niet mee te gaan en weer m'n eigen plan te trekken voor die dag.

Morgen vroeg op: Ik heb er zin in
Dennis en Elly gaan morgen vroeg naar een ander dal. Hans vertelt dat daar gieren zijn. Lijkt mij ook wel mooi en ik besluit om met hun mee te gaan. We moeten dan wel vroeg op.. om 6.15 uur moeten we dan vertrekken. Op het vroege tijdstip is blijkbaar de kans het grootst is dat we de gieren zullen zien. Of bergmarmotten.. Nel legt alvast een ontbijtje voor ons klaar, een soort van broodpudding omdat we natuurlijk vertrekken voordat het ontbijt wordt geserveerd.

Ik ben benieuwd! En heb er zin in. Ondanks de eerste twijfel van of ze het wel leuk vinden dat ik mee ga of of ze het niet veel leuker zouden vinden om dat samen te beleven. Maar ze hebben me zelf meegevraagd. Dus. Joost twijfelt nog of hij met ons meegaat, met Andrea de top gaat beklimmen of met de anderen mee de lange wandeling in het andere dal. Hij heeft tenslotte maar 3 dagen en moet dus selectief zijn. Uiteindelijk besluit hij om de wandeling in het andere dal te doen. En dus gaan wij met z'n drietjes op zoek naar de gieren.. Maar nogmaals: Ik heb er zin in! Zouden we trouwens gier-garantie hebben?