Inspiratie (5)

Vandaag ben ik op tijd wakker (tja wat is op tijd in deze week?) en zit zelfs als eerste aan de ontbijttafel. Helaas niet buiten in het gras, maar binnen. Het miezert een beetje. Gelukkig is het niet koud buiten. Maar binnen is het wel ineens heel anders ontbijten. En langzaam druppelt de rest van de groep ook binnen en schuift aan.

Gespannen sfeer
Hans is vandaag jarig en gisteren hadden we bedacht om met elkaar dan te gaan koken voor iedereen. En dat met allemaal verschillende ingrediënten die iedereen afzonderlijk koopt. Ook hebben we een kado bedacht om als groep te geven, een belevingsbon. Het inzamelen van geld daarvoor loopt wat stroef. Het idee is nl. dat je geeft wat je kunt missen. En daar moeten enkelen aan wennen. Ik ook wel. En ook heeft niet iedereen hetzelfde idee erbij. Er hangt een wat gespannen sfeer daardoor. Maar dat is eigenlijk ook best snel weer verdwenen.

Als dat maar goed gaat
Vandaag wil een deel van de groep naar Salzburg. Ik twijfelde al eerder of ik wel of niet mee zou gaan, maar omdat ik sinds gisteren toch wat last van m'n rug en voeten heb, is het besluit toch makkelijker. Ik blijf thuis. Bovendien voel ik me sowieso wat half vandaag. Niet alleen door die rug en voeten. Ook m'n hoofdje doet even vervelend. Als dat maar goed gaat..

Leenauto
De groep is alleen te groot voor 1 auto. Ik had gisteren het idee om vandaag misschien wat rond te rijden en wat van de omgeving te bekijken, maar dat kan ook morgen bedenk ik me ter plekke. En bied dan ook aan dat mijn auto mee mag naar Salzburg. Wordt gewaardeerd. Ik blij. Zij blij. Ik denk maar zo: ik ga vandaag niet mee naar Salzburg, maar als ik wel was meegegaan was mijn auto daar ook geweest. Dus waarom niet zonder mij!

Dagje Salzburg? Waarom dan niet ook Venetië
Ook is er vanmorgen een andere idee ontstaan. Ineens gaat het nl. over Venetië en dat dat best dicht bij ligt. Er wordt geopperd om daar dan vrijdag heen te gaan. Even een dagje op en neer... Ik vind het wel grappig, maar besluit wel nu al dat ik niet mee ga. Ook omdat ik vroeger op Interrail al eens in Venetië ben geweest en het toen niet zo bijzonder vond. Dus heb nu niet direct de behoefte om daar weer heen te gaan. Al helemaal niet voor even 1 dagje als ik een weekje in Oostenrijk zit. Dan zou ik liever toch een dagje naar Salzburg gaan..

Het eerste idee is om dan op vrijdag naar Venetië te gaan. Maar omdat bijna iedereen op zaterdag alweer naar huis gaat is het toch praktischer om niet op vrijdag maar op donderdag naar Venetië te gaan. Het is slechts 4 uur rijden... Ongeveer... Maar dat is dus pas morgen. Nu staat Salzburg op de planning.

Lang zal Hans leven!
Intussen is Hans trouwens ook in de stube aangekomen. Hij mocht uitslapen vanmorgen, maar wordt nu toch hartelijk toegezongen en gefeliciteerd door ons allemaal.

Op naar Salzburg

En net als iedere ochtend is het dus toch weer zo gezellig dat ook vandaag het ontbijt laat klaar is. Daardoor gaat de groep Salzburg ook pas om 11.30 uur echt weg. Met stoepkrijterij en verbondenheid-spel. Ik ben nu al benieuwd naar de verhalen.

Social Talk
Doordat ze zo laat weg zijn is de ochtend eigenlijk ook alweer bijna om. Maar het is ook zo gezellig om het allemaal niet te willen missen. Bovendien, tijd speelt eigenlijk geen rol deze hele week. Toch geniet ik nog even in m'n eentje van het ochtendzonnetje die inmiddels de miezerbui heeft verjaagd. Toch nog even lekker buiten zitten. Al is het niet in het gras, maar lekker op het terras. De schoonmaakster komt naast me zitten om een sigaretje te roken. Zij is ook Nederlands, dus kletsen we wat. Heb ik eigenlijk niet zoveel behoefte aan, ik heb niet voor niets de oortjes van m'n koptelefoon in. Aan de andere kant ook niet zo erg denk ik, dus de muziek maar even uit. Tijd voor een Social Talk.

Het is me wel een tante trouwens. Ze klaagt wat af over Nederland en vertelt dat ze zo blij is dat ze nu hier woont en werkt. Het gaat vooral over de toenemende criminaliteit en de verharding van de maatschappij. Tja. Ik heb zelf niet die beleving van Nederland, maar kan me op zich ook wel weer indenken dat iemand anders dat wel zo beleeft. Dus ik vind het wel fijn voor haar dat ze het nu in Oostenrijk zoveel beter naar haar zin heeft zoals ze beweert.

Vertrouwd vs onwennig
Ik vraag het me soms wel eens af als iemand zo'n klaagzang heeft of het echt zo is. Ze komt in elk geval op een hele andere manier over dan de Nederlandse die Elly en ik gisteren in dat winkeltje in Rauris troffen. Die kwam op mij veel enthousiaster over. Maar ja, ieder mens is nu eenmaal anders. En de setting van beide gesprekken is ook niet 1:1 vergelijkbaar. Bovendien weet ik ook niet hoe ik op haar over kom. Ik heb er in elk geval wel veel bewondering voor dat iemand alles achterlaat en iets nieuws opzet in een ander land met toch een andere cultuur dan je van huis uit bent gewend. Wat de reden ook mag zijn. Ik vind het in elk geval wel grappig dat ik dit zo besef. Een gesprek met iemand van de groep is toch weer heel anders dan met iemand van buiten de groep. Vertrouwd vs onwennig. Moet ik dus best even aan wennen. En tegelijkertijd het besef dat het altijd zo zal zijn dat het met de een beter klikt dan met een ander.

Er drijft een lijk...
Als ze weer aan het werk is zit ik weer even alleen en doe de muziek weer aan. Dennis en Elly zijn ook niet naar Salzburg en Dennis komt even bij mij aan de tafel zitten. Ik heb best een toepasselijk liedje op (toeval?): Klein Orkest met 'Er drijft een lijk in de grachten van Venetië..'

Klankschalen
Gisteren heb ik een klankschaalbehandeling gegeven aan Annette en Elly. Dennis is ook wel nieuwsgierig en vraagt of hij ook een behandeling mag. Uit nieuwsgierigheid. Dat wil ik wel doen. Alleen niet vandaag omdat ik vandaag niet helemaal lekker ben. En dan is het voor mezelf niet goed, maar ook niet voor degene die ik een behandeling geef. Dus wordt het vrijdag. Want Dennis gaat morgen naar Venetië...

Visitekaartjes
Ook hebben we het even over werk en zijn visitekaartje komt ter sprake. Geeft mij mooi de gelegenheid om mijn kaartje ook op tafel te leggen. Ben er best trots op dat ik een persoonlijk visitekaartje heb. En ook nog wel eentje die iets anders heeft dan een standaard kaartje. Op de achterkant staat nl. een url naar een speciale website en als je dan het kaartje voor je webcam houdt verschijnt een videoboodschap. Maar als we het proberen lukt het niet. Vind ik erg jammer. Baal er zelfs een beetje van. Want voordat ik hier heen ging leek het wel te werken.

Dennis vraagt ook nog of ik wil meedenken aan zijn concept om zijn kaartje wat meer 2.0 te maken. Leuk dat hij mij dit vraagt, dus dat wil ik best. Hij mailt me het een en ander en ik laat het even bezinken. Er staat vandaag alweer genoeg op de planning..

Dennis en Elly gaan vissen
Elly en hij hebben van thuis nl. een rookapparaat meegenomen. Het idee is dan ook om daarmee vis te gaan roken voor het diner van vanavond. Hans en Nel hebben verteld dat je hier zelf forellen kunt vangen, dus dat wordt hun plan voor vandaag. Dus vis wordt het hoofdingrediënt van de maaltijd. Vanmorgen werd mij nog ingefluisterd dat chocolademousse het dessert wordt. Het vrije-keuze-ingrediënten-menu is dus alweer wat gewijzigd begrijp ik hieruit. Geen probleem. Ik haal wel wat chocola! Ik ben altijd wel te porren voor mousse au chocolat..

Privé sessie

Als zij ook zijn vertrokken ga ik nog even aan de slag met mijn klankschalen. Even een privé sessie. Soort van dan. Het is nog steeds droog en dus lijkt het me leuk om wat foto's te maken van de schalen in de buitenlucht. Dus ik zet ze op verschillende plekken in het gras of op een stapel stenen. Het resultaat is best leuk geworden!

Missie au chocolat
Inmiddels is het alweer lunchtijd dus ik peuzel m'n lunchpakketje op. Na de lunch ga ik ook op pad. Op chocolademissie. Of is het chocolademoussie?

Ik loop richting Wörth. Rauris is me te ver en in Wörth is ook vast wel een winkel. Onderweg maak ik weer veel foto's. Doordat het wat bewolkt is en de zon toch ook haar best doet is het allemaal weer even prachtig om te zien. En dus wil ik dat vastleggen.. Al weet ik dat het op foto's vaak net niet zo mooi is als in het echt. Maar toch.

Het gras is altijd groener...

Halverwege zie ik in een weitje een mooi paard staan en een veulentje liggen. Dat veulen ligt zo mooi: hij steunt met z'n snuit op 't gras. Als ik daar een foto van wil maken heft ie z'n hoofd net iets op. Jammer voor de foto. Evengoed leuk plaatje.

En de merrie is erg lief. Komt helemaal naar me toe en wil dus wat aandacht. Geven of nemen? Vraag ik me ter plekke af. Ondanks dat ik zelf altijd wat terughoudend ben met paarden durf ik er wel naast te staan en de merrie te aaien. Voelt als een overwinning en ook wel prettig.

Heb het idee dat de merrie het ook wel leuk vindt. Ze is in elk geval erg enthousiast en trappelt een beetje met haar voorbenen. Vind ik dan weer iets minder. Gelukkig staat er een hek tussen.. Ze duwt wel erg hard tegen het hek en dat beweegt ook een beetje mee. Dus ik loop maar door. Straks breekt ze uit en komt ze me achterna..

Maar als ik een paar meter verder ben hoor ik achter me een enorme "KRAK!".. Ik kijk om en zie met verbazing dat het bovenste deel van het hek een scheur vertoont.. De merrie duwt er nog eens tegen en de scheur wordt groter en groter.. Ik loop even terug om nog eens goed te kijken. Het hek is echt kapot! Nou ja! Ik maak er gauw wat foto's van.

De merrie is trouwens niet van plan mij achterna te komen. Ze wil gewoon wat gras eten wat buiten de wei ligt... Tja, ook voor paarden geldt blijkbaar dat het gras bij de buren beter is... En ik loop gerustgesteld weer verder. Ik heb tenslotte een moussemissie!

Missie au chocolat dreigt te mislukken
Even verderop is inderdaad een winkeltje. Dicht..! Mijn eerste gedachte is: ojee, waar haal ik nu dan m'n chocola vandaan? Moet ik dan toch helemaal naar Rauris? Gelukkig is deze winkel om 15.00 uur weer open. Ik weet alleen niet hoe laat het nu is, want ik heb geen zin om m'n telefoon uit m'n heuptasje te halen.

Zingend door de bergen
Wat zal ik doen: terrasje pakken of verder wandelen. Het eerste terrasje dat ik tegenkom ziet er niet zo gezellig uit. Maar ik zie geen andere in de buurt. Dus loop ik even lekker verder! Ik heb lekkere muziek op de oortjes (al is dat eigenlijk not done als je in de bergen loopt..). En loop lekker mee te zingen. Dat kan dan weer wel in de bergen. Dus.

Ik loop een stukje in de richting van waar we gisteren waren om gieren te spotten. Ben natuurlijk niet van plan dat hele stuk te lopen. Is best ver.. En ik wil vandaag gewoon niet zo ver lopen. Ik merk trouwens dat m'n voeten best goed voelen. Geen last meer. Komt dus denk ik toch echt door die sandalen, want nu heb ik weer de wandelschoenen aan. Eigenlijk wel gek, want die sandalen zijn ook wandelsandalen.. Maar ja. Mijn voeten zijn natuurlijk ook niet echt gewend aan wandelen. Dat zal het zijn.. Niks gewend.

Rundwanderung Wörth
Intussen kom ik een bord tegen waarop een aantal wandelroutes staan aangegeven. Dat is nou zo leuk hier, overal kom je dit wel tegen. Wel fijn, geeft toch een beetje richting aan m'n wandeling en ben ik niet helemaal doelloos aan het wandelen. Ik kies de rundwanderung Wörth.

Het eerste stuk van deze wandeling is al leuk. Dwars door het landschap, eindelijk eens niet over asfalt of andersoortig verhard pad. Ik waan me weer in een aflevering van Heidi, zo op de Alm. Overal bergen en in de verte achter een heuveltop ergens een huisje. Spannend!

Teleurstelling
Helaas is dit beeld snel voorbij als ik de heuveltop bereik: het pad leidt naar een soort buitenwijk van Wörth en loop dus dwars door de wijk nu. Best een teleurstelling. Nou ja, dan maar weer terug op moussemissie. Ik kom een jochie tegen die met een badmintonracket aan het spelen is. En een steen. Dat gaat niet helemaal goed. Na het wegslaan van de steen heeft het jochie alleen nog het handvat van het racket in z'n handen. Ik lach erom. Hij ook en rent naar de rest van z'n racket.

Terrasje
Door deze wandeling begint m'n blaas weer te protesteren. Dat deed ie al de hele ochtend trouwens, maar tot nu toe gaat het nog goed. Ik besluit bij het terrasje wat ik eerst links liet liggen toch maar even naar binnen te gaan. En ik heb ook best wel zin in een kopje thee. Dus ik ga op het terras zitten. Alleen komt er maar niemand naar buiten om een bestelling op te nemen. Vind ik wel gek, want die man heeft mij toch wel gezien toen ik even naar binnen ging. Dan ga je toch even buiten kijken als uitbater? Er komen zelfs nog meer mensen op het terras zitten. Maar ook voor hen komt er niemand naar buiten. Nou ja, dan ga ik maar weer weg.

Nu echt: de moussemissie
Dus naar de winkel. Die is inmiddels weer open. Op zoek naar pure chocola. Dat is lastig zie ik al. Er ligt milka, ritter sport, chocola met nootjes.. Maar pure chocola? Ja, met sinaasappelmeuk erin. Of al met chocomousse. Dat is toch niet helemaal wat ik zoek.. Toch maar wat milka dan in de kar. Beter iets dan niets. Ik loop verder in de winkel. En kom ineens toch iets tegen wat voor pure chocolade doorgaat. Het is in elk geval voor bakken. Dus, dat moet ik hebben! Milka weer terug in het schap. Ik zeg: Missie geslaagd. Ik heb ook wel zin in een snackje, dus loop even verder door het winkeltje. Echt een buurtsuper, maar dan eentje waar je ook speelgoed, souvenirs en andere rotzooi kan kopen. Geweldig!

Ik heb geen haast
Ook het mensje van de winkel zelf maakt m'n dag. Er werkt een oud vrouwtje (ik snap ineens heel goed dat de winkel dicht is tussen 12.00-15.00...) die 'druk' is met vakkenvullen.. Nou ja, de vrieskist in dit geval. En alles op haar dooie gemak. Zonder om te kijken naar wat er verder in de winkel gebeurt. Dus ik sta met m'n 2 plakken chocola en een busje pringles zeker 5 minuten voor de kassa. Die toch ook zeker op 1 meter afstand van dat vrouwtje staat. Maar ze ziet me niet. Of wel. Maakt niet uit, want ze maakt rustig haar werk af. In haar eigen tempo. (lees: geen tempo).

Nadat ik toch mag betalen, wat ook op z'n elfendertigst gaat, gaat ze weer dapper door. Nu gaat ze een gevecht aan met een verpakking van ijs. Die doos moet natuurlijk eerst worden losgeknipt voordat ze eindelijk ziet dat er weer iemand bij de kassa staat. Tjonge, wat een drukte ineens! 2 mensen in de winkel! En een kar vol boodschappen.. Die jongen heeft ook al zoveel: 2 zakjes chips... Maar hij is het blijkbaar gewend, want wacht geduldig tot ze tijd voor hem heeft. Ik vind het geweldig om te zien. Dat dit gewoon kan. En dat kan volgens mij ook alleen maar hier. Geen haast, het komt wel. Tijdloos. Nou ja, behalve dan tussen 12.00-15.00 uur. Wel jammer dat het mensje totaal geen expressie vertoonde. Alsof ze haar tijd hier uitzit. Ook wel weer bijzonder, dat zo'n oud mensje nog deze winkel bestiert. Kan me haast niet voorstellen dat ze dat in haar eentje doet.

Missie geslaagd en hoe zou het met de paardjes zijn?
Vol verwondering over zoveel geduld en rust verlaat ik de winkel. Tevreden, want mijn missie is tenslotte geslaagd. Thuis maar een kopje thee doen. Ik ben trouwens ook wel benieuwd naar de paardjes. Nou, die staan er dus nog steeds. Al is het hek nu echt stuk. Althans, het bovenste plankje ligt er nu naast. De rest van het hek is nog wel heel.

Bites en bits..
Het veulen is blijkbaar ook voldoende uitgerust want staat dapper naast de merrie en kijkt over het hek naar me. Ik loop weer naar de merrie. En ook het veulen wil aandacht. Krijgt ie wel van me. Geen probleem. Ik merk wel dat ie gretig met z'n bek naar m'n arm neigt. Als ie me maar niet bijt! En ja hoor... ineens: Hap! Nou! Dat veulentje moet dus nog even leren dat dat niet hoort. Valt me eigenlijk nog best mee. Is ook niet zo heel hard. Maar toch. Ach, maak ik dat ook eens mee. Maar het plezier is wel verdwenen dus ik laat de paardjes achter. Enigszins beduusd. Naar huis!

Zijn dit lama's?
Als ik bijna thuis ben ga ik toch even bij de buren kijken. Daar staan nl. een soort van lama's. Hele gekke beesten. Maken ook best een raar geluid. En zijn nieuwsgierig. Door de tekening van de kop maken ze op mij een niet al te nozele indruk. Maar wel erg grappig. Dus ik maak wat foto's en film wat. Kijk, luister en oordeel zelf...

Spelende kinderen
Bij de Berghut ga ik lekker liggen op de bank. Ik merk dat m'n hoofdpijn toch weer erger wordt. Dus het is wel lekker dat iedereen weg is. Ik lig lekker op de bank op het terras. Heerlijk. En in de verte op het gras is Hans samen met de kids en Joost wat aan het spelen. Word ik vrolijk van, 4 spelende kinderen... De kindjes van Hans en Nel zijn ook zo leuk! Ik maak van een afstandje wat foto's. Door de afstand wat wazig, maar het geeft wel een leuk beeld. Komt denk ik ook doordat ik de camera net heb laten vallen. Ben dan ook blij dat ie het nog wel doet, al is het wat wazig..

Forellen!
Intussen komen Dennis en Elly ook thuis. Super enthousiast. Ze hebben 12 forellen mee! Zelf gevangen. Ik voel me belabberd door de hoofdpijn dus vind het moeilijk het enthousiasme te delen.

Toch wint de nieuwsgierigheid het wel en ga ik toch even kijken. Heb alleen niet de behoefte om ze ook te gaan fileren. Jammer, want lijkt me wel heel leuk om te doen. Hans mag dit straks doen..

Feest vraagt om versiering
Dennis heeft ook waterballonnen. Die willen we gebruiken voor de feestversiering. Hij vraagt aan mij of ik een touw oid kan regelen. Ga ik doen. Dus ik sneup het hele pand door. Niks te vinden wat voor een lijntje of touw door kan gaan. Dan kom ik Andrea tegen. Zij geeft me een bol wol. Lijkt me prima! En zo versieren we met elkaar de pergola en het terras. Met lullig kleine waterballonnetjes. Het ziet er niet minder feestelijk uit. Dus.

Stoepkrijterij in Salzburg - Hilariteit en ongeloof

Terwijl wij bezig zijn met deze versiering - de forellen hangen ook tijdelijk tussen de ballonnen - komt de groep uit Salzburg ook thuis. Ook vol enthousiasme. Ze hebben veel plezier gehad met het stoepkrijten. Vooral in de parkeergarage. Alleen is de verbazing groot als dit kunstwerk totaal niet is opgevallen door Marianne, André en Marieke. Hilariteit in combinatie met ongeloof. Als ik de foto zie begrijp ik inderdaad het ongeloof. Dit is toch eigenlijk niet te missen als je naar de blauwe auto loopt!

De keuken is ons terrein voor 1 avond
Langzaamaan nemen we de keuken over. Ik heb de chocola in de stube liggen. Marianne vraagt me of ik de mousse wil maken. Even ben ik weer overdonderd; Ik ging toch alleen de chocola halen? En dan zou ik samen met Joost en Marianne het dessert doen? Maar helemaal zelf maken vind ik ook wel weer heel erg leuk. Beetje kokkerellen vind ik leuk en chocolademousse heb ik nog nooit gemaakt. Dus leuke uitdaging. Dus ik vraag aan Marianne waar de rest van de ingrediënten is. Alleen met chocola kom ik natuurlijk niet ver.. Jan heeft blijkbaar de andere ingrediënten gehaald en ook wat dessertwijntjes. We spreken dan ook af dat ik nu aan de slag ga en dat we straks samen het dessert uitserveren. Helemaal goed! Laat mij maar lekker kokkerellen..

Aan de slag! Heeft iemand het recept?
In de keuken is het gezellig, beetje rommelig en onwennig. We zoeken naar de juiste snijplank, pannetjes, kommetjes en lopen elkaar een beetje in de weg. Ik vind het wel fijn te merken dat mijn hoofdpijn langzaamaan wegebt. Prettige bijkomstigheid. Minder prettig is dat het recept voor de chocolademousse niet helemaal overeenkomt met de ingrediënten die ik heb. Mag de pret niet drukken, ik maak er wel wat van! Dat kan ik nl. heel goed. Beetje improviseren in de keuken. Heerlijk! Ik vraag me alleen af of de tijd niet te kort is. Een goede mousse heeft toch een dag nodig om op te stijven.. Maar ja. Dat hebben we dus niet. Hooguit 3 uur.. Ach, we zien wel.

Witte chocolademousse?
Het lukt me aardig. Smaakt ook goed. Alleen als ik de slagroom en het eiwit toevoeg slaat de twijfel toe. Dit ziet er ineens niet uit als chocolade mousse.. Het is helemaal wit! Even proeven...

Dus ik probeer maar wat te roeren en de chocola naar boven te krijgen. Voorzichtig beetje spatelen, want anders gaat de opgeklopte eiwit stuk. Maar ik ben zo lang bezig met spatelen dat dat toch wel gebeurt denk ik. Ach, de kleur wordt inmiddels wel beter en het lijkt steeds meer op chocomousse. Nu maar hopen dat het genoeg tijd krijgt om op te stijven..

Spelen met vuur
Inmiddels is het al donker buiten en gaan we eindelijk proosten op Hans. En het kado overhandigen. Hans is er even stil van. Dan maar eten. Aanvallen! De forellen zijn klaar en het is heerlijk! De groenten en de aardappelen smaken ook bijzonder goed. Dan is het toch tijd voor het dessert. Jan en Dennis hebben een extra ideetje voor het uitserveren: ijsfonteinen. Maar die blijven natuurlijk nooit staan in de niet stijve mousse.. Dennis bedenkt dan dat gecaramelliseerde stukjes peer misschien wel helpt. Dus wordt het dessert nog iets uitgesteld.

Na wat pogingen om het al brandend uit te serveren kiezen we ervoor om het buiten neer te zetten en daar aan te steken. Gaan we daar wel spelen met vuur. Dit lukt alleen niet helemaal in 1x.. De ijsfonteinen hebben blijkbaar een ingebouwde veiligheid. Het is tenslotte al 23.30 uur... Maar ze moeten blijkbaar eerst los van het dopje, omdraaien en weer in het dopje en dan aansteken. Best lastig als het hele apparaat al in de slagroom heeft gestaan. En dus vet is en niet gemakkelijk loslaat. Ach, dessertje in etappes. Het smaakt er niet minder om! Maar volgende keer wel een dagje eerder klaar maken.

Skypedisco
De stemming zit er goed in. Het is tenslotte een verjaardagsfeestje. En omdat Dennis, Elly, Erica en Jan morgen in een spontane bui naar Venetië gaan, hebben we een nieuw idee bedacht. We gaan planken, daarvan foto's maken én die delen we om 13.00 uur via skype met elkaar. Eerst maar even de skype testen. Dit mondt uit in een skypedisco.. De laptop van Dennis is nl. aangesloten op de boxen en omdat Marieke en ik met onze telefoon in de buurt van de basisskype staan, geeft het een hilarisch geluidseffect. Soort kermisattractie. En helemaal met de juiste of juist foute beat eronder is het een geweldig feest. Zelfs in de keuken wordt hartelijk gelachen. Maar dat is niet alleen vanwege onze skypedisco...

Eigen ding doen
Na de skypedisco zit ik nog even kort na met Marieke, Annette en Delian. Even kletsen. Marieke vraagt hoe ik de week vindt. Ik vind het geweldig! Lekker m'n eigen ding kunnen doen en genieten! Ik snap de vraag best. Ik heb me de laatste dagen een beetje afgezonderd en niet met alle groepsgesprekken meegedaan. Maar ik geniet op mijn manier.

Alweer een mooie dag beleefd
Tevreden na deze dag, ondanks dat die voor mij iets minder lekker begon qua fysiek, ga ik om ca 1.30 uur naar m'n bedje. Morgen weer een rustige dag voor de boeg. Maar wel met veel mensen die dan in/bij de berghut blijven. We gaan in elk geval om 13.00 uur skypen. En de rest van de dag weet ik nog niet. Het wordt in elk geval niet teveel wandelen ivm mn rug en voetjes. Al gaat dat nu op zich wel redelijk. Misschien toch nog even wat rondrijden...